اکبر رضائی - استادیار گروه روانشناسی دانشگاه پیام نور مرکز تبریز

پژوهش حاضر با هدف بررسی ارتباط بین باورهای معرفت­شناختی، سبک­های تفکر و راهبردهای یادگیری با عملکرد تحصیلی دانشجویان علوم انسانی دانشگاه پیام نور اجرا شد. به همین منظور تعداد ۲۳۱ نفر از دانشجویان روانشناسی، علوم تربیتی و علوم اجتماعی دانشگاه پیام نور مرکز تبریز با استفاده از روش نمونه­گیری خوشه­ای تک­مرحله­ای به شیوه تصادفی انتخاب شدند. ابزارهای اندازه­گیری مورد استفاده در این پژوهش عبارتند از: (۱) پرسشنامه باورهای معرفت­شناختی (شومر، ۱۹۹۰)، (۲) پرسشنامه سبک­های تفکر (استرنبرگ، ۱۹۹۷)، و (۳) پرسشنامه راهبردهای یادگیری (پینتریچ و دی گروت، ۱۹۹۰). در این پژوهش معدل دانشجویان به عنوان شاخص عملکرد تحصیلی در نظر گرفته شد و تحلیل رگرسیون چندگانه و آزمون همبستگی پیرسون برای تحلیل داده­ها استفاده شد. نتایج نشان داد که دو متغیر باورهای معرفت­شناختی دانش ساده/ قطعی و راهبردهای یادگیری خودنظم­دهی پیش­بینی کننده­های معنی­داری برای عملکرد تحصیلی هستند. از این دو متغیر، باورهای معرفت­شناختی دانش ساده/ قطعی ارزش بتای بالاتری در مقایسه با راهبرد­های یادگیری خود نظم­دهی داشت. بقیه متغیرها پیش­بینی­کننده معنی­داری نبودند. هر چند که برخی متغیرها، از جمله باورهای معرفت­شناختی یادگیری سریع/ ثابت و سبک تفکر قانونگذارانه ارتباط منفی معنی داری با عملکرد تحصیلی داشتتند. با این حال، وارد معادله­ی رگرسیون نشدند. این احتمال وجود دارد که این متغیرها به طور غیرمستقیم از طریق تاثیرگذاری بر سایر متغیرها عملکرد تحصیلی را تحت تاثیر قرار می دهند.

باورهای معرفت شناختی, سبک های تفکر, راهبردهای یادگیری, عملکرد تحصیلی, دانشجویان