فاطمه کریمیان - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی درسی، دانشگاه پیام نور دامغان، ایران

هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر هوش هیجانی بر نحوه برقراری ارتباط با همسالان و انگیزش پیشرفت تحصیلی دانش آموزان مقطع ابتدایی شهرستان میامی بود. این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نوع توصیفی- همبستگی است که به صورت میدانی انجام شده است. جامعه آماری این تحقیق را کلیه دانش آموزان مقطع ابتدایی شهرستان میامی در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ تشکیل دادند که تعداد آنان حدود ۶۱۰۰ نفر است. در این پژوهش برای انتخاب نمونه از روش نمونه گیری در دسترس استفاده شد که تعداد ۳۰۲ نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای جمع آوری داده های پژوهش از پرسشنامه سوالات جمعیت شناختی (از قبیل جنسیت و پایه تحصیلی افراد نمونه) که توسط محقق طراحی شد و سه پرسشنامه انگیزش پیشرفت تحصیلی والراند و همکاران (۱۹۹۲) با ۲۸ گویه و سه مولفه انگیزش درونی، انگیزش بیرونی و بی انگیزگی، پرسشنامه هوش هیجانی وانگ و لو (۲۰۰۲) ۱۶ گویه و چهار مولفه ارزیابی عواطف خود، ارزیابی عواطف دیگران، به کارگیری عواطف و تنظیم عواطف و مولفه ارتباط با همسالان از پرسشنامه مهارت های اجتماعی ماتسون (۱۹۸۲) با ۹ گویه بود. برای بررسی روایی صوری و محتوایی پرسشنامه ها از نظرات متخصصان و صاحب نظران علوم تربیتی بهره گرفته شد. و برای سنجش پایایی ابزار از ضریب آلفای کرونباخ و پایایی ترکیبی استفاده شد که طبق این دو شاخص پایایی ابزار مورد تایید قرار گرفت. برای بررسی فرضیات تحقیق از روش مدل سازی معادلات ساختاری با نرم افزارSmart-PLS ۳.۲.۸ بهره گرفته شد. یافته های تحقیق نشان داد که هوش هیجانی بر نحوه ارتباط با همسالان و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان مقطع ابتدایی شهرستان میامی تاثیر مثبت و معناداری دارد. با توجه به یافته های تحقیق، لازم است مسئولان و مدیران آموزش و پرورش در خلال فعالیت های آموزشی برنامه هایی را برای ارتقاء هوش هیجانی دانش آموزان تدارک بینند چراکه افزایش هوش هیجانی منجر به افزایش کیفیت روابط دانش آموزان با یکدیگر و همچنین ارتقاء پیشرفت تحصیلی آن ها می شود.

ارتباط، انگیزش درونی ، تنظیم عواطف، مقطع ابتدایی، هوش هیجانی.