فاطمه احمدنیا - دانشجوی دکتری فیزیولوژی گیاهان زراعی، گروه مهندسی تولید و ژنتیک گیاهی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل
علی عبادی - استاد فیزیولوژی گیاهان زراعی، گروه مهندسی تولید و ژنتیک گیاهی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل
مسعود هاشمی - استاد، گروه علوم خاک، دانشکده کشاورزی استاک بریج، دانشگاه ماساچوست، ماساچوست، آمریکا
اکبر قویدل - دانشیار بیولوژی و بیوتکنولوژی خاک، گروه علوم و مهندسی خاک، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل
محمدتقی آل ابراهیم - استاد علوم علف های هرز، گروه مهندسی تولید و ژنتیک گیاهی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل

آللوپاتی یکی از روش­های زیست­سازگار به منظور کاهش جوانه­زنی و جلوگیری از استقرار علف­های­هرز است. به منظور بررسی تاثیر عصاره سان­همپ (Crotalaria juncea) و یولاف زراعی (Avena sativa L.) بر جوانه­زنی خردل وحشی (Sinapis arvensis) آزمایشی در سال ۱۴۰۰ در دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه محقق اردبیلی انجام شد. آزمایش به­صورت فاکتوریل در قالب طرح کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل نوع عصاره و غلظت­های صفر (آب مقطر)، ۱، ۵، ۱۰، ۱۵ و ۲۰ درصد آن­ها بود. نتایج نشان داد که درصد جوانه­زنی و مولفه­های رشدی بذر خردل وحشی تحت تاثیر برهمکنش نوع عصاره و غلظت­های آن­ها قرار گرفت. کمترین درصد جوانه­زنی و مولفه­های رشدی مانند طول ساقه­چه، طول ریشه­چه، سرعت جوانه­زنی، میانگین جوانه­زنی و شاخص بنیه بذر از غلظت­های ۱۵ و ۲۰ درصد عصاره­ها حاصل شد. همچنین نتایج نشان داد عصاره سان­همپ در مقایسه با عصاره یولاف زراعی بازدارندگی بیشتری در درصد جوانه­زنی و مولفه­های رشدی بذر خردل وحشی داشت. از نتایج چنین استنباط می­گردد که با افزایش غلظت عصاره­ها، بازدارندگی جوانه­زنی و قدرت استقرار خردل وحشی در شرایط آزمایشگاهی کاهش یافت.

آللوپاتی, ریشه چه, شاخص های جوانه زنی, عصاره, گیاهچه