کیمیا رستمی - دانشجوی مقطع کارشناسی رشته آموزش زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه علامه طباطبایی ارومیه
معصومه رحیمی اصل - دانشجوی مقطع کارشناسی رشته آموزش زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه علامه طباطبایی ارومیه

وجود مضمون در شعر و ادب فارسی، مانند وجود یک شاکله اساسی در یک شرکت بزرگ می باشد. شاعران برای آنکه بتواننداشعار خود را بسرایند، ابتدا مضمون اصلی آن را انتخاب می کنند و سپس به سرودن شعر می پردازند. میرزا محمد فرخی یزدیملقب به تاج الشعرا شاعر و روزنامهنگار آزادیخواه و دموکرات صدر مشروطیت، سردبیر نشریات حزب کمونیست ایران از جملهروزنامه طوفان و همچنین نماینده مردم یزد در دوره هفتم مجلس شورای ملی بود. که در این مقاله به مضامین شعری این شاعرپرداخته می شود. مهمترین ویژگی شعر فارسی از قرن نهم به بعد تا سبک معروف به هندی مضمونآفرینی است که از آن بااصطلاحات بسیار یاد کردهاند. از جمله: معنیآفرینی، نازکخیالی، نازکبینی، نازکاندیشی، نکته سنجی، نکته یابی، باریک اندیشی،نکته آفرینی، نکته گویی، خیال پردازی، خیالبافی، مضمون تراشی، مضمون سازی، مضمون یابی و غیره... ولی در هیچ فرهنگ لغتیو در هیچ جایی کسی این اصطلاحات را تعریف نکرده است، بلکه فقط به معنی لغوی آن پرداخته اند. به عبارت دیگر نگفته اند کهچه اتفاقی در زبان صورت می گیرد که مضمون آفریده می شود یا نکته و خیال نازک به وجود می آید. هدف از نگارش مقاله حاضربررسی مضمون سازی در شعر و ادب فارسی و تحلیل مضامین شعری فرخی یزدی می باشد.

فرخی یزدی، مضمون سازی، انسجام اندیشی، ادبیات فارسی