مصطفی وحیدی - دانشجوی دکتری تخصصی علوم سیاسی گرایش جامعه شناسی سیاسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب، تهران، ایران
سیدخدایار مرتضوی اصل - علوم سیاسی،دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه آزاد اسلامی تهران جنوب،تهران،ایران

شریعتی و اقبال لاهوری هر دو از بینش اسلامی به مسائل هویت و از خودبیگانگی سخن گفته اند، اما دیدگاه های آنها در اینزمینه متفاوت است. شریعتی، فکر میکند که از خودبیگانگی فقط از طریق پذیرش ارزش های اسلامی و تلاش برای تحقق آنهاممکن است. او اعتقاد دارد که هویت اسلامی باید در برابر هویت های دیگر مدافعت شود و باید از خودبیگانگی بیشتری برخوردارباشد. از سوی دیگر، اقبال لاهوری ایده های متفاوتی در این زمینه دارد. او معتقد است که از خودبیگانگی نه تنها از طریقارزشهای اسلامی، بلکه از طریق فرهنگ و ادبیات ملی نیز ممکن است. اقبال لاهوری به این باور است که هویت ملی و اسلامیباید به هم تناسب داشته باشند و از خودبیگانگی بیشتری برخوردار باشند. به همین دلیل، دیدگاه او نسبت به هویت و ازخودبیگانگی بیشتر به تمایل به یکپارچگی و همبستگی فرهنگی و مذهبی ملت ایران تاکید دارد. در این مقاله به مقایسه دیدگاهشریعتی و اقبال لاهوری درباره هویت و از خودبیگانگی پرداخته ایم.

شریعتی، لاهوری، هویت، خودبیگانگی