CIVILICA We Respect the Science
(ناشر تخصصی کنفرانسهای کشور / شماره مجوز انتشارات از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی: ۸۹۷۱)

مطالعه تجربی جذب سطحی آموکسی سیلین از آب آلوده توسط نانوهیبرید برپایه چارچوب های فلز-آلی زیرکونیوم و پلیمرهای متخلخل

عنوان مقاله: مطالعه تجربی جذب سطحی آموکسی سیلین از آب آلوده توسط نانوهیبرید برپایه چارچوب های فلز-آلی زیرکونیوم و پلیمرهای متخلخل
شناسه ملی مقاله: JR_IJHE-16-4_008
منتشر شده در در سال 1402
مشخصات نویسندگان مقاله:

یداله یوسف زاده - Department of Environmental Engineering, College of Engineering, Hamedan Branch, Islamic Azad University, Hamedan, Iran
ویدا ایزدخواه - Department of Chemistry, College of Basic Sciences, Hamedan Branch, Islamic Azad University, Hamedan, Iran
سهیل سبحان اردکانی - Department of the Environment, College of Basic Sciences, Hamedan Branch, Islamic Azad University, Hamedan, Iran
بهاره لرستانی - Department of the Environment, College of Basic Sciences, Hamedan Branch, Islamic Azad University, Hamedan, Iran
صدیقه علوی نیا - Department of Organic Chemistry, Faculty of Chemistry, Bu-Ali Sina University, Hamedan, Iran

خلاصه مقاله:
زمینه و هدف: آنتی بیوتیک ها آلاینده ­های نوظهوری هستند که به محیط­زیست آسیب می ­رسانند. لذا این مطالعه با هدف ارزیابی کارایی حذف آموکسی سیلین  (AMX)توسط نانوهیبرید  Uio-۶۶-NH۲/کیتوسان عامل دار شده با گوانیدین از محلول آبی انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه، نانوهیبرید مورد نظر به روش حلال گرمایی سنتز شد. خصوصیات ظاهری نانوهیبرید با استفاده از میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM)، دستگاه پراش پرتو ایکس (XRD)، طیف سنجی مادون قرمز فوریه (FT-IR)، گرماسنجی حرارتی (TGA) و آنالیز BET بررسی شد. همچنین، اثر متغیرهای pH (۳-۱۲)، غلظت اولیه AMX (mg/L ۲-۶۰)، زمان تماس ( min۵-۶۰) و دما (ºC ۲۵-۶۵) بر کارایی حذف AMX ارزیابی شد. به علاوه، ایزوترم، سینتیک و ترمودینامیک جذب نیز بررسی شد. یافته­ ها: نتایج آنالیز TGA نشان داد که نانوهیبرید مورد نظر تا دمای C° ۴۰۰ مقاوم است. بیشینه جذب AMX توسط نانوهیبرید در min ۲۵ اول اتفاق افتاد. نانوهیبرید سنتز شده دارای مساحت m۲/g ۱۰۱/۲ و ایزوترم نوع IV بود. pH نقطه صفر (pHpzc) جاذب برابر با ۴/۷ و بیانگر وجود گروه­ های اسیدی بر روی سطح جاذب بود. مدل­ های ایزوترم لانگمویر (برای دماهای °C ۲۵ و °C ۴۵) و فروندلیچ (برای دمای °C ۶۵) و سینتیک شبه مرتبه دوم بهترین تطابق را با داده ­های تجربی داشتند. بیشینه ظرفیت جذب نانوهیبرید سنتزشده برابر با ۵۶/۴۹، ۴۰/۶۵ و mg/g ۰/۳۸۲ به ترتیب در دماهای °C ۲۵، °C ۴۵ و °C ۶۵ حاصل شد. از طرفی، نتایج مطالعه واجذب نشان داد که کارایی جاذب سنتزشده در حذف AMX تا پنج مرحله، کاهشی محسوس نداشته است. نتیجه ­گیری: نانوهیبرید Uio-۶۶-NH۲/کیتوسان عامل دار شده با گوانیدین، از کارایی قابل توجه برای حذف AMX از محلول آبی برخوردار بوده و استفاده از آن برای تصفیه پساب­  های حاوی این دارو پیشنهاد می ­شود.

کلمات کلیدی:
Adsorption, Amoxicillin, Metal-organic framework, Chitosan, Guanidine, جذب سطحی, آموکسی سیلین, ترکیبات فلز- آلی, کیتوسان, گوانیدین

صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1931134/