سید حسین نبوی - Teacher
بهروز ابطحی - دانشیار گروه زیست شناسی دریا، دانشکده علوم زیستی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران
ولی اله جعفری شموشکی - دانشیار گروه تکثیر و پرورش آبزیان، دانشکده شیلات، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان.
رسول قربانی - دانشیار گروه تکثیر و پرورش آبزیان، دانشکده شیلات، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان.

هدف بررسی حاضر یافتن تاثیر غلظت­های زیر حدکشنده­ دیازینون و آندوسولفان (آفت­کش­های کشاورزی) بر پاسخ بویایی بچه تاس ماهیان ایرانی (Acipenser persicus) انگشت قد بود. در این مطالعه، محدوده وزنی بچه ماهیان ۹-۷ گرم و دامنه طولی ۱۳-۱۰ سانتی­متر بود. برای مطالعه کمی و کیفی اثرات محیطی بر پاسخ های بویایی، از اسیدهای آمینه گلیسین و آلانین (با غلظت ۰۰۱/۰ مول بر لیتر به عنوان محرک بویایی)، عصاره دافنی (شاهد مثبت) و آب معمولی (شاهد منفی) هر یک با پنج تکرار استفاده شد. پاسخ­های بویایی بچه ماهیان در آب معمولی کارگاه و غلظت­های زیر حدکشنده ۱۰LC و ۵۰LC۱/۰ دیازینون و آندوسولفان بعد از ۲۴، ۴۸ و ۹۶ ساعت نگهداری، مورد ارزیابی قرار گرفت. بر اساس نتایج، پاسخ­های بویایی به محرک های بویایی در هر دو غلظت ۱۰LC و ۵۰LC۱/۰ دیازینون با افزایش غلظت و گذشت زمان نسبت به شاهد روند کاهشی نشان داد. غلظت ۵۰LC۱/۰ آندوسولفان، موجب کاهش بیشتری در پاسخ بویایی نسبت به شاهد شد. این نتایج پیشنهاد می کنند که عوامل محیطی بر پاسخ های بویایی در تاس ماهی ایرانی موثر هستند.

Olfactory Preference, Feeding Behavior, Diazinon, Endosulfan, Persian Sturgeon