ابوالفضل بایرامی - استادیار گروه زیست شناسی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
حمید علاف نویریان - دانشیار گروه شیلات، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه گیلان، صومعه سرا، ایران
منصور افشارمحمدیان - دانشیار گروه زیست شناسی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه گیلان، رشت، ایران
احسان اسدی شریف - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه شیلات، دانشکده منابع طبیعی، رشت، ایران
فرشید قربانی - دانشجوی دکتری تکثیر و پرورش آبزیان، گروه شیلات، دانشگاه منابع طبیعی گرگان، گرگان، ایران
فائزه سمیع املشی - دانشجوی کارشناسی ارشد، واحد لاهیجان، دانشگاه آزاد اسلامی، لاهیجان، ایران
سارا اسمعیلی - دانشجوی کارشناسی ارشد گروه زیست شناسی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه گیلان، رشت، ایران
زهرا الماسی - دانشجوی کارشناسی ارشد گروه زیست شناسی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه گیلان، رشت، ایران

کشت توام برنج و میگو در سطح جهانی به سبب بازده اقتصادی آن گسترش قابل توجهی داشته است. هدف این مطالعه بررسی اثر متقابل کشت توام میگوی رودخانه ای شرق و برنج بر کیفیت و ماندگاری میگوی پس از عمل آوری (نمک سود کردن) و محصول برنج بود. از این رو، میگوها پس طی مراحل پرورش، نمونه برداری و نمک سود شدند. سپس ترکیبات مغذی میگوی بازه های زمانی صفر (شاهد، زمان عمل آوری) تا دوازده هفته پس از عمل آوری (هر ۲ هفته یک بار) بررسی شد. علاوه بر آن شاخص های رشد میگو هر دوهفته یک بار و شاخص های ریختی و عملکردی گیاه برنج در انتهای هفته دوازدهم ارزیابی شد. نتایج ارزیابی نشان داد که در مجموع، تمامی شاخص های بررسی شده از قبیل نرخ رشد ویژه، کارایی ضریب تبدیل و درصد بقای میگوها و نیز ترکیبات شیمیایی بدن میگو مانند پروتئین، چربی و رطوبت در میگوی نمک سود شده پرورش یافته طی کشت توام با برنج در حد مطلوبی بودند. همچنین، کشت توام برنج و میگو، اثرات قابل توجهی روی تمامی صفات ریختی و عملکردی گیاه برنج مانند میزان کلروفیل کل برگ، ارتفاع بوته، تعداد پنجه و تعداد پنجه بارور در هر خوشه، طول و عرض برگ پرچم، طول خوشه، عملکرد دانه، تعداد دانه در خوشه، وزن هزار دانه، تعداد دانه پر در هر خوشه و میزان زیست توده گیاهان برنج کشت شده در کشت توام با میگو در مقایسه با تیمار کود شیمیایی داشت.

میگوی رودخانه ای شرق, نمک سود, کود شیمیایی, برنج