روح الله شیخ ویسی - دانشجوی دکتری تولید و بهره برداری آبزیان، دانشکده شیلات و محیط زیست، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، گرگان، ایران
طاهره باقری - استادیار مرکز تحقیقات شیلاتی آب های دور، موسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور، سازمان تحقیقات، ترویج و آموزش کشاورزی، چابهار، ایران
حبیب الله سنچولی - دانشجوی کارشناسی ارشد تکثیر و پرورش آبزیان، دانشکده شیلات و محیط زیست، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، گرگان، ایران
سید علی اکبر هدایتی - دانشیار گروه تولید و بهره برداری آبزیان، دانشکده شیلات و محیط زیست، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، گرگان، ایران

در این مطالعه سطوح مختلف پروبیوتیک Lactobacillus casei و نانو ذرات نقره بر شاخص های رشد و ترکیب لاشه ماهی کپور معمولی (Cyprinus carpio) مورد بررسی قرار گرفت. تعداد ۲۵۰ قطعه بچه ماهی کپور معمولی با میانگین وزن ۴/۲±۲۳ گرم در سه دسته ماهیان بدون پروبیوتیک و ماهیان دارای پروبیوتیک سطح A (۱۰۶ کلی فرم بر میلی لیتر) و ماهیان دارای پروبیوتیک سطح B (۱۰۷ کلی فرم بر میلی لیتر) تقسیم و به مدت ۴۲ روز تیمار شدند. سپس به هر کدام از گروه ها ۵۰ درصد غلظت کشنده نانونقره به مدت ۱۰ روز به آب اضافه شد. پروتئین کل، چربی کل، خاکستر و رطوبت به ترتیب با استفاده از کجدال، سوکسله، کوره الکتریکی و خشک کردن نمونه ها اندازه گیری شدند. نانو نقره شاخص های رطوبت، درصد افزایش وزن بدن، فاکتور وضعیت لاشه را کاهش و شاخص های چربی، پروتئین و افزایش وزن بدن را افزایش داد. ترکیب نانونقره و پروبیوتیک نیز در شاخص های رطوبت، چربی و درصد افزایش وزن بدن نقش مثبتی ایفا کرد و منجر به تعدیل این شاخص ها شد. در مجموع، ترکیب پروبیوتیک و نانونقره تا حدی توانست اثرات نامطلوب ناشی از نانونقره را بر برخی شاخص های رشد و ترکیب بیوشیمیایی بدن بچه ماهی کپور معمولی بهبود ببخشد.

آبزی, نانوذرات, بهبود مقاومت, پروبیوتیک