اثرات تغذیه از آستاگزانتین مصنوعی بر کارایی تولیدمثلی میگوی بزرگ آب شیرین (Macrobrachium rosenbergii)
عنوان مقاله: اثرات تغذیه از آستاگزانتین مصنوعی بر کارایی تولیدمثلی میگوی بزرگ آب شیرین (Macrobrachium rosenbergii)
شناسه ملی مقاله: JR_JAPB-6-2_004
منتشر شده در در سال 1397
شناسه ملی مقاله: JR_JAPB-6-2_004
منتشر شده در در سال 1397
مشخصات نویسندگان مقاله:
قاسم رشیدیان - M.Sc. in Fisheries, Fisheries Department, Natural Resources Faculty, University of Tehran, Karaj, Iran
غلامرضا رفیعی - Professor in Fisheries Department, Natural Resources Faculty, University of Tehran, Karaj, Iran
محمد علی نعمت الهی - Associate Professor in Fisheries Department, Natural Resources Faculty, University of Tehran, Karaj, Iran
کامران رضائی توابع - Assistant Professor in Fisheries Department, Natural Resources Faculty, University of Tehran, Karaj, Iran
خلاصه مقاله:
قاسم رشیدیان - M.Sc. in Fisheries, Fisheries Department, Natural Resources Faculty, University of Tehran, Karaj, Iran
غلامرضا رفیعی - Professor in Fisheries Department, Natural Resources Faculty, University of Tehran, Karaj, Iran
محمد علی نعمت الهی - Associate Professor in Fisheries Department, Natural Resources Faculty, University of Tehran, Karaj, Iran
کامران رضائی توابع - Assistant Professor in Fisheries Department, Natural Resources Faculty, University of Tehran, Karaj, Iran
مطالعه حاضر به منظور بررسی اثر سطوح مختلف آستاگزانتین مصنوعی روی کارایی تولیدمثلی میگوی بزرگ آب شیرین (Macrobrachium rosenbergii) انجام شد. در این پژوهش ۲۴ قطعه مولد با نسبت جنسی ۱:۳ ماده به نر در سه تیمار و دو تکرار استفاده شد. جیرههای غذایی حاوی ۰ (شاهد)، ۵۰ و ۱۰۰ میلیگرم آستاگزانتین بر کیلوگرم جیره به عنوان تیمارهای آزمایشی در نظر گرفته شدند. مولدین در طی یک دوره ۴۵ روزه به میزان دو درصد وزن بیومس غذادهی شدند. اندازه گیری میزان کاروتنوئید کل با روش اسپکتوفوتومتری انجام شد. محتوای کاروتنوئیدی، تعداد تخم در هر گرم، قطر تخمها، و تعداد لاروها پس از رهاسازی به عنوان شاخصهای کارایی تولیدمثلی مولدین و شاخصهای تکوین لاروی (LSI) و طول لاروها به منظور ارزیابی کیفیت لاروها در نظر گرفته شدند. نتایج نشان دادند با افزودن آستاگزانتین مصنوعی به جیره غذایی مولدین در هر دو سطح ۵۰ و ۱۰۰ میلیگرم در کیلوگرم افزایش معنی داری در تعداد تخم در هر گرم و تعداد لاروهای رها شده ایجاد شد (P<۰.۰۵). همچنین افزایش معنی دار تجمع کاروتنوئید، قطر تخمها، شاخص تکوین لاروی (LSI) و طول لاروهای رها شده مشاهده شد (P<۰.۰۵). با توجه به نتایج این مطالعه و مقرون به صرفهتر بودن، آستاگزانتین در سطح ۵۰ میلیگرم در کیلوگرم به منظور بهبود عملکرد تولیدمثلی میگوی بزرگ آب شیرین پیشنهاد میشود.
کلمات کلیدی: Astaxanthin, Giant Freshwater Prawn, Macrobrachium rosenbergii, LSI, Reproductive Performance
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1932032/