سکینه مشجور - دکتری زیست شناسی دریا، دانشکده علوم و فنون دریایی، دانشگاه هرمزگان، بندرعباس، ایران
مرتضی یوسف زادی - دانشیار گروه زیست شناسی دریا، دانشکده علوم و فنون دریایی، دانشگاه هرمزگان، بندرعباس، ایران
حسین ذوالقرنین - دانشیار گروه زیست شناسی دریا، دانشکده علوم دریایی و اقیانوسی، دانشگاه علوم و فنون دریایی خرمشهر، خرمشهر، ایران
احسان کامرانی - استاد گروه زیست شناسی دریا، دانشکده علوم و فنون دریایی، دانشگاه هرمزگان، بندرعباس، ایران
مجتبی علیشاهی - استاد گروه علوم درمانگاهی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران

نظر به کاربردهای متنوع نانوذرات اکسید آهن (مگنتیت، Fe۳O۴-NPs) و ره یافت نهایی آن ها به اکوسیستم های آبی، در مطالعه حاضر اثرات مواجهه حاد (۹۶ ساعته) با Fe۳O۴-NPs شیمیایی (غلظت های ۱۰، ۱۰۰، ۵۰۰، ۱۰۰۰ و mg/L۲۰۰۰) و بیوسنتز شده (Bio-Fe۳O۴-NPs) توسط جلبک Ulva prolifera (۵۰۰ و mg/L۱۰۰۰)، بر تغییرات شاخص های خونی شامل تعداد کل و درصد افتراقی گلبول های سفید (WBC)، تعداد گلبول های قرمز (RBC)، میزان هموگلوبین، هماتوکریت، شاخص های گلبول قرمز شامل MCV، MCH و MCHC، شاخص های بیوشیمیایی سرم شامل گلوکز و آنزیم آلکالین فسفاتاز (ALP) و شاخص ایمنی آزمون احیای نیتروبلوتترازولیوم، در مقایسه با گروه شاهد (بدون نانوذره) در بچه ماهیان کپور معمولی (Cyprinuscarpio) (میانگین وزن ۸۳/۱±۰۴/۱۰ گرم) بررسی شد. نتایج نشان داد که با وجود عدم سمیت حاد هر دو نوع نانوذره مگنتیت در ماهی کپور معمولی، با افزایش غلظت Fe۳O۴-NPs و Bio-Fe۳O۴-NPs افزایش معنی داری در شاخص های هماتوکریت، هموگلوبین، RBC، WBC (نانوشیمیایی)، گلوکز و ALP و کاهش معنی داری در MCV و MCH مشاهده شد. در این میان RBC به عنوان کارآمدترین نشانگر معرفی شد (۰۰۰۰۱/۰P<، ۹۵۲/۰= rc؛ ۹۸۲/۰= rb). با این حال در غلظت های مشابه، شدت تغییرات شاخص ها در گروه تیمار با Bio-Fe۳O۴-NPs پایین تر از Fe۳O۴-NPs بود که احتمال می رود علت آن ناشی از تفاوت ماهیت، روش ساخت و توان زیست سازگاری Bio-Fe۳O۴-NPs باشد.

سمیت, Cyprinus carpio, نانوذرات مگنتیت, شاخص های خونی