مریم ایرانی - دانشجوی دکتری شیلات، گروه شیلات، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
هومن رجبی اسلامی - دانشیار گروه شیلات، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
محمود نفیسی بهابادی - دانشیار گروه شیلات، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه خلیج فارس، بوشهر، ایران
سیدپژمان حسینی شکرابی - استادیار گروه شیلات، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

پژوهش حاضر به منظور بررسی تاثیر تراکم ذخیره‎سازی بر برخی از شاخصهای کارایی و فعالیت فراسنجههای بیوشیمیایی همولنف میگوی پاسفید غربی (Litopenaeus vannamei) در سیستم بیوفلاک طراحی شد. پستلاروهای سی روزه میگو برای این منظور با تراکمهای ۱۰۰، ۲۰۰، ۳۰۰ و ۴۰۰ قطعه در متر مکعب (با سه تکرار) در دوازده مخزن پلی‎اتیلنی با حجم کاری ۲۰۰ لیتر و حاوی بیوفلاک توزیع و برای نه هفته با کمک غذای دستی تا حد سیری تغذیه شدند و در انتها شاخصهای کارایی، فعالیت آنزیمهای آنتیاکسیدانی و برخی فراسنجههای استرس میگو مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها نشان داد افزایش تراکم در سیستم بیوفلاک تاثیر معنیداری در میزان رشد داشت و منجر به کاهش وزن نهایی، نرخ رشد روزانه و کارآیی تغذیه شد. با این وجود، میزان زیتوده تولید شده میگوهای پاسفید غربی با افزایش تراکم در سیستم بیوفلاک افزایش یافت و در تراکم ۴۰۰ قطعه میگو در متر مکعب به حدود ۷/۱ برابر بیشتر از میزان آن در تراکم ۱۰۰ قطعه میگو در متر مکعب رسید. این در حالی است که فراسنجهها مربوط به دفاع آنتی اکسیدانی شامل سطح فعالیت آنزیمهای سوپراکسید دیسموتاز، کاتالاز و گلوتاتیون پراکسیداز همراه با افزایش تراکم تا ۳۰۰ قطعه در متر مکعب در سیستم بیوفلاک افزایش یافت. میزان کورتیزول و سطح گلوکز همولنف نیز یک روند کاهشی را با افزایش تراکم تا ۳۰۰ قطعه میگو در متر مکعب نشان داد. بنابراین تراکم ۳۰۰ قطعه میگو در متر مکعب در شرایطی که هدف تولید بیشترین میزان زیتوده باشد برای تولید در سیستم فوقمتراکم بیوفلاک قابل توصیه خواهد بود، در حالی که تراکم ۱۰۰ قطعه میگو در متر مکعب می تواند برای تولید میگو به منظور عرضه به بازار مفید باشد.

میگوی وانامی, نرخ رشد روزانه, زیتوده, کورتیزول