الهه حسن نتاج نیازی - دانشجوی دکتری تکثیر و پرورش آبزیان، پژوهشکده آرتمیا و آبزی پروری، دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایران
ناصر آق - دانشیار پژوهشکده آرتمیا و آبزی پروری، دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایران
فرزانه نوری - استادیار پژوهشکده آرتمیا و آبزی پروری، دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایران
بهروز آتشبار - استادیار پژوهشکده آرتمیا و آبزی پروری، دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایران
گیلبرت ون استپن - استاد مرکز رفرنس آرتمیا، دانشگاه گنت، گنت، بلژیک

در مطالعه حاضر نقش باکتری­های پروبیوتیک و هالوفیل در سیستم بیوفلوک با منابع مختلف کربنی نشاسته ذرت، (تیمارهای ۱ و ۴)، ملاس چغندر قند (تیمارهای ۲ و ۵)، سبوس برنج (تیمارهای ۳ و ۶) با ویناس نیشکر (در تمامی تیمارها) در حضور پروبیوتیک تجاری (Bacillus subtilis و Bacillus coagulans) (تیمارهای ۱، ۲ و ۳) و ترکیب آن با باکتری هالوفیل Bacillus sp. (تیمارهای ۴، ۵ و ۶) در شوری ۵±۶۰ گرم در لیتر طی ۴۲ روز مورد بررسی قرار گرفت. کمترین مقدار نیتریت و نیترات در تیمار ۶ و کمترین میزان آمونیاک در تیمار ۱ ثبت شد. تیمارهای ۲ و ۵ بیشترین حجم فلوک (mL/L ۴۸-۴۱) را تولید کردند. به لحاظ ارزش غذایی، تیمارهای ۲، ۳، ۵ و ۶ به طور معنی­داری بالاترین پروتئین (۲۵-۲۰ درصد) و مواد معدنی و ۸۰-۷۵ درصد) را داشتند، ولی تیمارهای ۱ و ۴ به طور معنی­داری بالاترین کربوهیدرات (۶۴ درصد) را داشتند. سنجش اسیدهای چرب بیوفلوک نشان دادند که تیمارهای ۲ و ۵ بالاترین مقدار PUFA n-۳ (۳۲ درصد) را داشتند و تیمارهای ۳ و ۶ به طور معنی­داری بالاترین مقدار اسیدهای چرب MUFA (۲۵-۲۲ درصد) را به خود اختصاص دادند. نتایج مطالعه حاضر نشان داد منابع مختلف کربنی اثر معنی­داری بر کیفیت بیوفلوک داشتند، اما استفاده از پروبیوتیک به صورت مجزا و ترکیبی با باکتری هالوفیل تاثیر معنی داری بر کیفیت بیوفلوک نداشت.

باسیلوس, بیوفلوک, کیفیت آب, ارزش غذایی, پروبیوتیک