محمد آقارضی درمنی - کارشناس ارشد اقتصاد دانشگاه تهران
امیرحسین رهبر - استادیار دانشگاه بوعلی سینا
علیرضا نصر اصفهانی - دانشجوی دکتری مرکز تحقیقات سیاست علمی کشور
مهدی ثنایی - دانشجوی دکتری سیاستگذاری علم و فناوری دانشگاه تهران

بر مبنای سیاست خارجی و امنیتی ترامپ برای مهار ایران در چارچوب مرزهای خود، به نظر می رسد اعمال تحریم های غیرهسته ای، شاکله اصلی سیاست ترامپ در قبال ایران را تشکیل خواهد داد و بالقوه می توانند تاثیراتی همسان با تحریم های جامع سال های ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۴ برجای نهد. حال سوال این است که آیا می توان صحنه بازی را به نحوی تغییر داد که تعادلی منطقی داشته باشد و حقوق مشروع طرفین در آن محفوظ باشد؟ انجام چنین تغییری نیازمند یک تغییر رویکرد استراتژیک به سمت آمیزش مقابله فعال نامتقارن با رویکردهای دیپلماتیک رسمی است و این نوشتار درصدد فرمول بندی یک چرخش استراتژیک در مقابله با دشمنانمان است. رویکرد این نوشتار، تحلیلی است و داده های آن اغلب از منابع کتابخانه ای و برخط گرداوری شده اند. در این مقاله پس از مروری بر برخی مقدمات ضروری، بر مبنای یکسری از پیش فرض ها که به صراحت بیان گردیده است و با الهام از روش توسعه تجربی شهید باقری، چارچوبی به تصویر کشیده شده که به کمک آن بتوان در عرصه بین المللی، همزمان از زبان دیپلماسی و مقاومت بهره برد. در حقیقت این پژوهش با رویکرد بدیهه گرایی، ابزارهایی را جهت افزایش هزینه های ماجراجویی غرب، گردآوری و معرفی نمود که با تمسک به آنها می توان دشمنان را از عهد شکنی منصرف نمود.

مدیریت راهبردی, تحریم, استراتژی خودجوش, روش شهید باقری, مقاومت