شاخص بهرهوری مالمکوئیست با فرض تکنولوژی پایه غیر ثابت

بهره وری کل عوامل تولید TFP، یکی از منابع تامین کننده رشد اقتصادی در سطح کلان می باشد و همچنین نقش مهم و موثر در افزایش رقابت پذیری در سطح جهانی را دارد. از طریق محاسبه و تحلیل شاخص های بهره وری عوامل تولید می توان میزان عملکرد بخش های مختلف اقتصادی را در استفاده بهین از منابع تولید بررسی نمود. شاخص بهره وری مالمکوئیست یکی از مهمترین شاخص ها برای اندازه گیری تغییرات بهره وری کل عوامل واحدهای تصمیم گیرنده (DMUs) در چند دوره زمانی با استفاده از تکنولوژی های متفاوت می باشد. شرایط بازده به مقایس ثابت به منظور ارزیابی واحدهای تصمیم گیرنده، زمانی مورد استفاده قرار می گیرد که واحدهای تحت ارزیابی در مقیاسی بهینه قرار داشته باشند به عبارت دیگر با افزایش ورودی های هر واحد، انتظار افزایش خروجی ها، نسبت ثابتی باشد. زمانی که واحدهای تحت ارزیابی، در مقیاس بهینه عمل نمی کنند، با چنین فرضی، می تواند نتایج غیر قابل قبولی حاصل شود. بنابراین نتایج حاصل از شاخص بهره وری مالمکوئیست با تغییر فرض تکنولوژی پایه از CRS به فرض بازده به مقیاس متغیر (VRS) می تواند تغییر کند این موضوع در این مقاله بررسی می شود.