سید محمد شبیری - گروه آموزش محیط زیست، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
سیده زهرا شمسی پاپکیاده - گروه آموزش محیط زیست، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران

افزایش نگرانی در مورد مسائل مختلف زیست محیطی و پاسخگویی به نیاز جوامع جهانی، برنامه هایی را در دانش و یکپارچه سازی آموزشی و پژوهشی ایجاد کرد. کاربرد فناوری اطلاعات و ارتباطات در نظام های آموزشی یک برنامه و جریان آموزشی فعال است، که نقش تاثیر آموزش نوین را برای حضور موثر در هزاره سوم ترسیم می کند. این پژوهش با هدف بررسی عوامل موثر بر پیاده سازی یادگیری سیار در برنامه آموزش محیط زیست است. روش پژوهش توصیفی-تحلیلی از نوع تحقیقات مبتنی بر پیش بینی است. جامعه آماری متشکل از دانش آموزان شهر تهران در سال تحصیلی ۱۳۹۴ هستند که با روش نمونه گیری خوشه ای طبقه ای تصادفی از بین مدارس منطقه ۱۲ دانش آموزان پایه نهم به صورت تصادفی به تعداد ۳۵۰ نفر انتخاب شدند. برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه تدوین شده توسط چئون و همکارانش، به منظور تعیین روایی و پایایی پرسشنامه از نظرات صاحب نظران و ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد. تحلیل داده ها با نرم افزارهای آماری SPSS وLISREL۸.۸  انجام گرفت. یافته های حاصل از تحلیل مسیر یازده متغیر پژوهش نشان داد بین کلیه متغیرها به استثنای روابط بین متغیر سهولت درک شده با نگرش و استقلال یادگیری با کنترل رفتارهای درک شده، رابطه ای معنادار وجود دارد.

یادگیری سیار, تئوری رفتار برنامه ریزی شده, آموزش محیط زیست