رامتین صبح خیز فومنی - دانشجوی دکتری، گروه مهندسی عمران، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه قم، قم، ایران
اسماعیل فاتحی فر - استاد، گروه مهندسی محیط زیست، دانشکده مهندسی شیمی، دانشگاه صنعتی سهند، سهند، ایران
طاهر رجایی - استاد، گروه مهندسی عمران، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه قم، قم، ایران

امروزه با رشد جمعیت و افزایش آلودگی آب وهوا، موضوع تصفیه آب و استفاده از نانومواد مورد توجه همگانی قرارگرفته است. با توجه به اینکه مسائل محیط­زیستی نظیر کاهش آلاینده های موجود در محیط های متخلخل نظیر آسفالت از اهمیت برخوردار است، لذا هدف این پژوهش تعیین آزمایشگاهی نقش نانومواد بر بهبود قابلیت انعطاف پذیری و حذف آلودگی در آسفالت متخلخل در رواناب سطحی شهری بود. بدین منظور برای ارتقای عملکرد مکانیکی آسفالت متخلخل و کاهش آلاینده­های موجود در رواناب سطحی از نانوذرات تیتانیوم دی اکسید و نانوذرات گرافن اکسید  استفاده شد. لذا، ۱۱ نمونه در نظر گرفته شد که ابتدا آسفالت بدون نانو مواد ساخته شد سپس ۴ نمونه آسفالت متخلخل حاوی نانوذرات تیتانیوم دی اکسید و ۴ نمونه آسفالت متخلخل حاوی نانوذرات گرافن اکسید با غلظت ۲ الی ۸% ساخته شد. نتایج آزمایش مدول انعطاف پذیر نشان داد که نمونه آسفالتی حاوی نانوذرات گرافن اکسید با غلظت ۶% بهترین عملکرد داشته است و به عنوان درصد نانومواد بهینه معرفی شد و در بخش محیط­زیستی، نمونه آسفالتی حاوی نانوذرات تیتانیوم دی اکسید با غلظت ۸% بهترین عملکرد را داشت.

آسفالت متخلخل, پارامتر کیفی, مدول انعطاف پذیری, نانوذرات