معصومه رضایی میرقائد - دبیر

سیلاب همواره یکی از مهم ترین مسائل جوامع و مقابله با آن و آثار زیانباری که برجای می گذارد، یکی از اهداف بلندمدت این جوامع است. پس از کنفرانس هیوگو و نامگذاری سال های ۲۰۱۵-۲۰۰۵ به عنوان دهه ی کاهش مخاطرات طبیعی، تلاش دولت ها بر آن است که به سمتی حرکت کنند که جامعه را در برابر بلایای طبیعی به ویژه سیلاب تاب آور نمایند و آسیب ها را به حداقل رسانند.سیلاب یک پدیده ای طبیعی است.با توجه به اینکه نمی توان از وقوع رخداد سیلاب جلوگیری کرد،ولی می توان با انجام اقداماتی ، اثرات ناشی از آن را تا حد زیادی کاهش داد.توسعه مناطق روستایی در حاشیه رودخانه ها، بستر و حواشی دشتهای سیلابی بدون شناخت و توجه به شرایط هیدرولوژیکی و دینامیکی رودخانهها و قسمتهای بالادست حوزه که موجب افزایش خطر سیلاب و خسارات جانی، مالی و زیر بنایی ناشی از آن میشود، توسعه را با ناآگاهی مواجه میسازد.از این رو اهمیت توجه به وضعیت تابآوری روستاها مشخص میگردد.نتایج نشان داد که روستاها در دهستان حتی دارای وضعیت کم تابآوری هستند.در میان چهار بعد مورد مطالعه، وضعیت سرمایه اجتماعی به تاثیرگذاری بر سکونتگاههای معمولی روستایی کمک میکند.نتایج همچنین نشان داده است که افزایش آگاهی ساکنین یکی از مهم ترین راهکارهای افزایش تابآوری جوامع روستایی است.

راهبردها،افزایش تابآوری ،جوامع روستایی، سیلاب.