محمد بارانی - دانشیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه سیستان و بلوچستان
صدیقه انصاری - مدرس زبان و ادبیات فارسی دانشگاه پیام نور شوشتر

ادبیات پایداری گونه‌ای از ادبیات متعهد ومسؤول است؛ حرکتی است که از سوی مردم و روشنفکران یک جامعه در برابرآن‌چه زندگی مادی و ومعنوی آنان را تهدید می‌کند شکل می‌گیرد. این گونه‌ی ادبی غالباَ و عموماَ با زبانی ساده، صریح و مستقیم بیان می شود که با توجه به تحولات اجتماعیِ هر ملت و شرایطِ هردوره‌ی تاریخی‌ تجلی و نحوه‌ی نمود و بروز آن می‌تواند با دوره‌ی دیگر متفاوت و دیگرگونه باشد. ازآن جایی که سرزمین افغانستان مدت‌هاست‌که جولان‌گاه قدرت‌های استبدادی و استعمار‌گر است، بخش قابل توجهی از ادبیات پایداری جهان را به خود اختصاص داده است. سیٌد علی صالحی شاعری ایرانی و غیر افغان است که یکی از دفتر‌های شعرش را دربیان پایداری افغان‌ها سروده است. وی در این دفتر که دریغا ملا عمر نام دارد به بیان روزگار ناخوشایند ملت افغانستان پرداخته است. از مضامین قابل توجه این کتاب بیگانگان، جنگ، خفقان، مهاجرت، امیدها و نا امیدی‌های قوم افغان است. این پژوهش به شیوه ‌ی تحلیل محتوایی به بررسیِ مفاهیمِ ادبِ پایداری در این دفتر می پردازد..

ادبیات پایداری، افغانستان، شعر، سید علی صالحی