فرزانه محمدی - دانشجوی دکتری اقتصاد سلامت، دانشگاه تربیت مدرس
بهرام سحابی - استادیار گروه اقتصاد، دانشگاه تربیت مدرس
نعمت الله اکبری - استاد گروه اقتصاد، دانشکده علوم اداری و اقتصاد دانشگاه اصفهان
عباس عصاری - استادیار گروه اقتصاد، دانشگاه تربیت مدرس

در سال های اخیر افزایش چشمگیر در امید به زندگی همراه با باروری و مرگ و میر پایین منجر به سالخوردگی جمعیت و افزایش نرخ های وابستگی افراد مسن شده است. با توجه به این موضوع، در این مقاله به اثرات طول عمر و نرخ وابستگی افراد مسن بر پس انداز با استفاده از رویکرد گروه میانگین تلفیقی (PMG) پرداخته شده است. ویژگی مطالعه حاضر این است که نقش های جداگانه ای برای امید به زندگی و نرخ وابستگی افراد مسن در نظر می گیرد. نتایج بررسی ۲۱ کشور در فاصله ی زمانی ۲۰۱۲-۱۹۷۱ نشان می دهد که در بلندمدت، دلالت های نظری به وسیله داده ها حمایت شده است و متغیرهای جمعیتی نقش مهمی در تشریح تفاوت ها در پس انداز در طول زمان و در میان کشورها بازی می کنند. مطابق با مدل سیکل زندگی ارتباط بلندمدت مثبت بین طول عمر و پس انداز و ارتباط منفی بین نرخ وابستگی افراد مسن و پس انداز وجود دارد. مقدار مطلق اثر طول عمر بیشتر از اثر نرخ وابستگی افراد مسن است. در کوتاه مدت نیز از میان دو متغیر جمعیتی تنها متغیر نرخ وابستگی سنی افراد مسن معنی دار است و علامت مورد انتظار را دارا می باشد.

طول عمر, نرخ وابستگی افراد مسن, پس انداز, رویکرد Panel ARDL