بیژن ظهیری ناو - دانشیارگروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه محقق اردبیلی
زهرا محمدحسنی صعیری - کارشناس ارشد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه محقق اردبیلی

منطق الطیر عطار، یکی از معروف ترین آثار کلاسیک فارسی است که در کارنامه ی آثار وی، خوش درخشیده و بسیار مورد قرار گرفته است.توجه عطار به روح انسان و استفاده از این داستان، به گونه ای سمبولیک، برای دعوت انسان گم شده در دنیای دام و دانه، به کمال و خودشکوفایی، نکته ای است که اثر او را در میان آثار مشابه دیگر برجسته ساخته است.روان شناسی انسان گرا نیز با بیان و روشی متفاوت، و با تأکید بر روی جنبه های مثبت انسان و تکیه بر خویشتن و خود فرد، به بحث درباره ی خودشکوفایی پرداخته است. این مقاله نگاهی اجمالی دارد به جستجویی روانکاوانه در منطق الطیر عطار و طریقه ی سیر و سلوک پرندگان در این اثرو تطبیق آن با گونه ای از روان شناسی انسان گرا، بر اساس الگوی روشِ درمانی راجرز

عطار، راجرز، منطق الطیر، خودشکوفایی، گروه های رویارویی