کریم اسلاملوئیان - shiraz university
محمد دهقان منشادی - shiraz university

با توجه به شکست بازار در دارایی های زیست محیطی، بر لزوم دخالت دولت در سیاست گذاری و وضع قوانین زیست محیطی به منظور دستیابی به تخصیص بهینه منابع تاکید شده است. در این راستا از سال ۱۹۷۰، اتخاذ سیاست هایزیست محیطی سخت گیرانه در کشورهای توسعه یافته رواج یافت و به طور همزمان سهم تولید صنایع آلوده بر در این کشورهابه طور معناداری کاهش پیدا کرد. برای تبیین این موضوع نظریه های مختلفی بروز نمود که مهم ترین آن ها فرضیه پناهگاه آلودگی است که با استفاده از نظریات تجارت آزاد و سرمایه گذاری مستقیم خارجی مکانیزم اثرگذاری شدت قوانین و سیاست های زیست محیطی بر کاهش آلودگی در کشورهای توسعه یافتهرا توضیح داده است. در این تحقیق به بررسی و آزمون فرضیه پناهگاه آلودگی با استفاده از جریان سرمایه گذاری مستقیم خارجی در دو الگوی متمایز پرداخته می شود. در الگوی نخست تاثیر قوانین و سیاست هایزیست محیطی بر جریان خروجی سرمایه گذاری خارجی از کشورهای توسعه یافته با استفاده از روش اثرات ثابتو در الگوی دوم رابطه ی بین جریان ورودی سرمایه گذاری مستقیم خارجی و شدت قوانین و سیاست های زیست محیطیدر کشورهای درحال توسعه با استفاده ازرویکرد داده های پانل پویا مورد آزمون قرار گرفته است. نتایج برآورد الگو هابا استفاده از شاخص عملکرد زیست محیطی کشورها بیانگر آن است که بین عملکرد زیست محیطی ۲۸ کشور عضو OECDو با درآمد بالا و جریان خروج سرمایه گذاری آن ها رابطه مستقیم و معنادارو همچنین بین جریان ورودی سرمایه گذاری مستقیم خارجی به ۱۸ کشور درحال توسعه و عملکرد زیست محیطی آن ها رابطه معکوس و معناداری وجود دارد. به عبارت دیگر فرضیه پناهگاه آلودگی در هر دو الگوتاییدمی شود. بنابراین توصیه می گردد جذب سرمایه گذاری مستقیم خارجی در کشورهای در حال توسعه متناسب با ظرفیت جذب محیط زیست آن ها و همگام با سیاست های محافظت از محیط زیست صورت گیرد.

Environmental policy, Environmental performance, FDI, Pollution haven hypothesis, Panel data models