ویدا طلیچی - دانشجوی کارشناسی مهندسی پزشکی، موسسه آموزش عالی آپادانا، شیراز، ایران.
مریم رحمانی فر - دانشجوی کارشناسی مهندسی پزشکی، موسسه آموزش عالی آپادانا، شیراز، ایران
امیررضا زارع پور - دانشجوی کارشناسی مهندسی پزشکی، موسسه آموزش عالی آپادانا، شیراز، ایران

مولتیپل اسکلروزیس، یک بیماری مزمن دمیلینه کننده سیستم عصبی مرکزی است، که در حال حاضر بیش از ۳/۲ میلیون نفر را در جهان تحت تاثیر قرار داده که آن را در زمره شایع ترین بیماری های عصبی قرار می دهد. موضوع نگران کننده این است که میزان شیوع آن در حال رشد است. اعتقاد بر این است که علت مولتیپل اسکلروزیس، هم محیطی و هم ژنتیکی است. بیشترین تعداد موارد، بین ۲۰ تا ۴۰ ساله هستند مشاهده شده اند. اما در کودکان و افراد بالای ۵۰ سال نیز، ممکن است دیده شود. شیوع ام اس در زنان، سه برابر بیشتر از مردان است. شیوع بیماری در جهان، بسته به عرض جغرافیایی متفاوت است. دوره بیماری ام اس، ممکن است به چهار مرحله تقسیم شود که میزان و ویژگی های نیازهای بیمار به مرحله بالینی، بیماری و میزان ناتوانی شخص بستگی دارد. مولتیپل اسکلروزیس؛ عواقب جسمی و روانی اجتماعی دارد که معمولا تاثیرات طولانی مدت بسیار زیادی بر تقریبا هر جنبه از زندگی افراد مبتلابه ام اس و خانواده های آنها دارد. مطالعات به این واقعیت اشاره می کند که بیماران مبتلابه مولتیپل اسکلروزیس، به طیف وسیعی از اقدامات توان بخشی نیاز دارند. هدف از نوشتن این مقاله مروری، ارزیابی درمان های پیشرفته مانند درمان های نگهدارنده به ویژه فیزیوتراپی است

مولتیپل اسکلروزیس، بیماران، فیزیوتراپی