بررسی عنصرِ عاطفه در غزلهای هوشنگِ ابتهاج (سایه)

شعر از عواملِ سازنده ای برخوردار است که یکی از آنها، عاطفه و احساسِ شاعر است. هر چند در دوره ای از تاریخِ ادبیاتِ فارسی، اگر نوشته ای در اوجِ عاطفه و احساس، ولی خالی از وزنِ عروضی بود، شعر شمرده نمی شد، ولی در دوره ی معاصر، در وجه تمایزِ شعر از نثر، عاطفه و احساس بر وزنِ عروضی مقدم شمرده می شود. هوشنگ ابتهاج متخلص به سایه از شاعران توانا در زمینه‌ی غزل و شعرِ معاصر است. غزلهای وی، سرشار از عاطفه ای صمیمی است که اصلی ترین عاملِ زیبایی و جذابیتِ غزلهای وی محسوب می شود. غزلهای سایه از نمونه های بارزِ شعر رمانتیک می باشد. در این پژوهش به بررسی جنبه های عاطفه و اقسامِ آن در غزلهای سایه پرداخته شده است. می توان گفت سایه بیشتر با به کارگرفتن من اجتماعی و من انسانی است که اندیشه ی خود را بروز می دهد.

Keywords:

عاطفه و احساس , رمانتیک , غزلِ معاصر , ابتهاج (سایه