از تلویزیون پخش شد. تقاضا برای » هوندا – ماشینی که خود بفروش می رسد « در دهه ۱۹۸۲ تبلیغی با شعار

اتومبیل به اندازه ای بود که مردم به سادگی وارد بازار می شدند و خرید خود را انجام می دادند؛ زیرا نیازی به
وجود فروشنده احساس نمی شد. شاید بتوان از این شعار تبلیغاتی در دنیای سیاست گذاری استفاده نمود.
تجربیات نشان می دهد، استفاده از رویکرد هوندا در فعالیت های پژوهشی مرتبط با سیاست گذاری غیر
معمول نیست. به این معنا که صرف هزینه زیاد در تحقیقات و ارائه پیشنهادات سیاستی، با این فرض انجام
می شود که ایده ها و پیشنهادات، خودشان را به مخاطبان عرضه خواهند کرد.
متاسفانه برخلاف تجربه هوندا در فروش و باتوجه به تجربیات موجود در عرصه سیاست گذاری،
محصولات سیاستی بدون استراتژی حمایتی اگر نگوییم به زباله دان حداقل به بایگانی محکوم می شوند. به
این ترتیب، محققین و حامیان سیاست باید بتوانند یافته های خود را تا تحقق تغییرات اثربخش به پیش ببرند.
از سوی دیگر، جانب داری بخشی از فرایند سیاست گذاری است که شامل استفاده از اطلاعات و قدرت در
فرصت های پیش آمده برای تاثیرگذاری بر تصمیمات سیاستی می باشد. متون موجود نشان می دهد فقدان
آگاهی و ضعف مهارتی متخصصان در این زمینه مانعی بر مشارکت و ورود آن ها در فعالیت های جانب داری
از سیاست می شود.
بنابراین، ایجاد ظرفیت جانب داری از سیاست در افراد و موسسات نیازمند زمان، منابع و فعالیت های
چشمگیر در این عرصه می باشد. متاسفانه امروزه تمرکز عمده بر تدوین تحقیقات سیاستی و تحلیل آن بوده
است و کمترین توجه بر انتقال بینش های سیاستی شده است. در نتیجه، بسیاری از ایده ها و راهکارهای
هوشمندانه در عمل بکارگرفته نمی شوند. این امر بدان معنا است که ایده ها و راهکارها، منطقی و مبتنی بر
شواهد نبوده و مباحث سیاستی ویژگی های فرهنگی را در خود جای نداده است. بنابراین، جانب داری، بر
کاهش شکاف بین روابط کلیدی تاکید دارد؛ به عبارتی، چگونه تحقیقات سیاستی را انجام دهیم تا با انتشار
آن ها به اقدام عملی تبدیل شوند و چگونه بینش های کلیدی به دست آمده از تحقیقات و تحلیل ها برای
تاثیر گذاری بر تصمیمات در طی فرایند سیاست گذاری به کار گرفته شوند. بنابراین، محور اصلی بحث تمرکز
بر جانب داری از سیاست های اثر بخش می باشد که اساسا بر تحلیل تخصصی و مبتنی بر شواهد استوار است.