ایمان امیدوار - دانشجوی ارشد حقوق دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرکرد

حریم خصوصی ، قلمرو و محدوده ای از اعمال و ویژگی های هر شخص است که برای عموم آشکار نیست و در وهله نخست به فرد معینی اختصاص دارد و وی نیز تمایل به افشای آن ندارد. اشخاص هیچ گونه ورود و نظارت دیگران بر این فضا را برنمی تابند و نسبت به ورود غیر واکنش نشان می دهند. این مفهوم تاکنون در حقوق اسلامی و حقوق ایران به صورت مستقل بحث نشده است . قانونگذار ایرانی نیز با عنایت به بی سابقه بودن این موضوع در فقه و حقوق ایران، به صورت ناقصی تنها به شناسایی برخی مصادیق این حق پرداخته است . به حریم خصوصی فیزیکی به عنوان یکی از ابتدایی ترین مصادیق حق بر حریم خصوصی به صورت پراکنده ای در قوانین مختلف اشاره شده است . این مقاله ، به بررسی وضعیت نحوه حمایت قانونگذار از حریم خصوصی فیزیکی اشخاص در فقه شیعه و حقوق موضوعه ایران و طرح حمایت از حریم خصوصی می پردازد.

حریم خصوصی ، فقه ، حقوق.