درآمدی توصیفی- تحلیلی بر ساختار های ادبی شعر دینی وائلی

یکی از شاخص های برجسته و فنی شعر دینی احمد وائلی، اهتمام به ساختارهای ادبی است؛ وائلی به عنوان یک شاعر فرهیخته و آگاه، از ساختارهای شعری به عنوان ابزاری در خدمت اندیشه ها و پیام های دینی خویش بهره گرفته است. بنابراین، ناقد و مخاطب آگاه، وی را اسیر چارچوب های محدود و مشهور شعر کلاسیک نمی یابد؛ چرا که وی به اندازه ی نیاز و ضرورت از آنها استفاده نموده است. روانی و شیوایی، اقتباس از متون دینی، پرهیز از صور خیال پیچیده و نگه داشتن جانب اعتدال در کاربرد آرایش های لفظی، شاخص های بارز ساختار شعری وائلی به شمار می آیند. افزون بر این، ساختار اساسی شعر دینی وائلی در همان چارچوب های سنتی قصیده در شعر عرب قرار می گیرد. و شاعر، مفهومهای امروزی را در چارچوب عروض سنتی، بکار می برد. وائلی با مهارت خاصی توانسته است چالش ها و جریان های امروزی را که در سرزمین های اسلامی وجود دارد با زبانی خطابی، امروزی و شیوا در قالب شعر سنتی بیان کند. از اینرو، می توان وائلی را شاعر تقلید و تجدید نام نهاد. بکارگیری ساختارهای خطابی استوار، بهره مندی از صور خیال، بویژه؛ تشبیه و استعاره، استفاده ی معتدل و هدفمند از آرایه های لفظی از دیگر ویژگی های سبک شعری اوست.

Keywords:

احمد وائلی , شعر دینی , صور خیال , زیبا شناسی , ساختار شناسی