سهیل سهیلی نجف آبادی - استادیار گروه حقوق و علوم سیاسی، واحد قشم، دانشگاه آزاد اسلامی، قشم،ایران
محمد سجادی نیا - دانشجوی دکتری حقوق بین الملل، گروه حقوق و علوم سیاسی، واحد قشم، دانشگاه آزاد،قشم،ایران

دیوان بین المللی دادگستری به عنوان عالی ترین نهاد قضایی بین المللی به حل و فصل اختلافات بین المللی دولت ها می پردازد و امروزه جایگاه دیوان بین المللی دادگستری به عنوان ارگان قضایی سازمان ملل متحد تثبیت شده است . دولت ایران و آمریکا از زمان تاسیس دیوان بین المللی دادگستری بارها به این نهاد قضایی مراجعه کرداند. طرفین حاضر همواره بر اساس عهد نامه مودت که بر روابط اقتصادی و حقوق کنسولی ایران و آمریکا (۱۹۵۵-۱۳۳۴) منعقد شده است ، استناد می ورزند. این عهد نامه به دلیل داشتن ظرفیت های مناسبی که در آن تنظیم شده است همواره به عنوان ابزاری کار آمد . البته در پی خروج دولت آمریکا از برجام که از منظر زمانی با دستور موقت دیوان مواجعه شده بود ، دولت آمریکا به صورت یکجانبه از عهد نامه حاضر خارج گردید. مقاله حاضر با روش توصیفی و تحلیلی و ازطریق جمع آوری اطلاعات به روش کتابخانه ای و اسنادی با استفاده از بانک های اطلاعات الکترونیکی انجام شده است . پژوهشگران حاضر در پی بررسی صلاحیت رسیدگی دیوان بین المللی دادگستری در آرایی ترافعی خود فی مابین دولت های ایران و آمریکا بر اساس حقوق معاهدات هستند و ضمن بررسی عهد نامه مودت ۱۹۵۵ به مطالعه آرای صادر شده دیوان در اختلافات فی مابین این دو دولت خواهند پرداخت .

دیوان بین المللی دادگستری ، عهد نامه مودت ، معاهدات ، ایران ، آمریکا