کارکرد سه رنگ سبز، سرخ و سیاه در تصویرهای شعری شفیعی کدکنی،آدونیس و البیاتی

رنگ یکی از مؤثرترین عناصر صور خیال و از جمله ابزارهای آفرینش تصویرهای تازه در شعر است . بسیاری از شاعران از رنگ به عنوان ابزار ی برای انتقال احساسات و اندیشه های خویش بهره می جویند. محمدرضا شفیعی کدکنی، آدونیس و عبدالوهاب البیاتی سه تن از شاعران نوپرداز معاصر هستند که اشعارشان سرشار از تصویر ها و اندیشه های گوناگون است. با توجه به آشنایی نزدیک (م.سرشک) با این دو شاعر و وجود همانندی هایی در اشعار آنها، این پژوهش در صدد بررسی جایگاه رنگ در تصویرهای شعری این سه شاعر است. نتیجه پژوهش حاضر نشان می دهد که در تصویرهای شعری این سه شاعر همانندی هایی دیده می شود که محور برخی از آنها رنگ است. پرکاربرد ترین رنگ ها در شعر (م.سرشک) رنگ سبز و سرخ، در شعر آدونیس رنگ سبز و سیاه و در شعر البیاتی رنگ سرخ و سیاه است؛ از این رو طبیعت در شعر (م.سرشک) و آدونیس طبیعتی زیبا و رنگارنگ است؛ اما طبیعت در شعر البیاتی، طبیعتی خونین و غم زده است که این مسأله ناشی از برخی تفاوت ها در زندگی و اجتماع آنها است

Keywords:

شفیعی کدکنی , آدونیس , عبد الوهاب البیاتی , تصویرهای شعری , رنگ