علی سلیمی - دانشیار گروه عربی دانشگاه رازی کرمانشاه
عبدالصاحب نوروزی - دانشجوی دکتری گروه عربی دانشگاه رازی

هر چند شهریار و جواهری هر دو، در محیطی شیعی و با احساس دینی همگونی پرورش یافته اند، اما روحیه متفاوت و پیش‌آمدهای زندگی آن دو، شعر آنان در وصف شهید و شهادت را متفاوت نموده است. سرودهای شهریار در این زمینه، سرشار از سوز و گدازی جانکاه است، اما در شعر جواهری، شور و هیجانی حماسی نهفته است. شهریار می‌کوشد دوستی و ارادت قلبی خود و دیگران را تقدیم شهیدان نماید، اما جواهری در پی آن است که جامعه را به سوی شهادت تحریک و تشویق کند. شاید بتوان گفت که گفتگوهای سوزناک او با شهید و اعضای خونین وی، بازتابی از نظارت او بر شهید شدن دو برادرش در برابر چشمان اوست. هر دو شاعر، با هنر شعری و بیانی عاطفی، یکی آمیخته به اندوه و دیگری توأم با شور و حماسه، بقای جامعه و استقرار عدالت در آن را مرهون خون شهیدان دانسته اند.

شهید شهادت در شعر، شهریار، جواهری