محمد بابااحمدی - کارشناسی ارشد ، گروه مهندسی مواد – گرایش جوشکاری ، دانشگاه شهید چمران اهواز ، اهواز، ایران
رضا دهملایی - هیات علمی گروه مواد – دانشکده مهندسی – دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز ، ایران

فولاد های میکروآلیاژی با ویژگی های برجسته خود نظیر استحکام و چقرمگی بالا به طور عمده در خطوط لوله انتقال نفت و گاز استفاده می شود. در این پژوهش تاثیر حرارت ورودی بر ریزساختار نواحی مختلف اتصالات جوش فولاد کم آلیاژ استحکام بالای API ۵L X۸۰ مورد مطالعه قرار گرفت . جوشکاری با روش SMAW و با استفاده از الکترود E-۸۰۱۸ در سه حرارت ورودی ۱.۱ و ۶.۱ و ۱.۲ کیلوژول بر میلی متر انجام شد. نتایج به دست آمده نشان داد که ریزساختار فلز پایه شامل فریت چندوجهی و شبه چندوجهی ، بینیت پایینی و بینیت دانه ای به همراه جزایرمارتنزیت -آستنیت (MA) می باشد. مشخص گردید که ریزساختار ناحیه جوش در کمترین حرارت ورودی Kj/mm) ۱/۱) شامل ریزساختار فریت سوزنی و فریت شبه چندوجهی به همراه جزایر MA به صورت ریز و پراکنده بوده، در صورتی که ریزساختار ناحیه جوش با حرارتهای ورودی Kj/mm) ۶۶/۱) و (Kj/mm ۱/۲ ) به ترتیب شامل بینیت دانه ای به همراه جزایر MA درشت و پراکنده و فریت سوزنی و فریت شبه چندوجهی به همراه جزایر MA ریز و به هم پیوسته می باشد. همچنین ریزساختار ناحیه متاثر از حرارت درشت دانه (CGHAZ)۱ شامل بینیت دانه ای و ترکیباتMA به شکل دانه ای بوده که با افزایش حرارت ورودی تا Kj/mm) ۶۶/۱ ) ریزساختار این ناحیه باز هم شامل بینیت دانه ای بوده، با این تفاوت که اندازه دانه ها رشد کرده و بزرگتر شده است . نتایج نشان داد که تغییر حرارت ورودی تاثیر زیادی بر ریزساختار فلز جوش و ناحیه متاثر از حرارت جوشکاری داشته است .

فریت سوزنی ، جزایر M/A ، بینیت دانه ایی ، حرارت ورودی ، فرایند SMAW