ویژگی های سبکی غزل پس از انقلاب ( 1377-1357)
Publish place: ششمین همایش پژوهشهای ادبی
Publish Year: 1391
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 751
This Paper With 18 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
LRC06_151
تاریخ نمایه سازی: 12 اردیبهشت 1392
Abstract:
غزل به عنوان مهم ترین قالب ادب غنایی از دیرباز مورد توجه شاعران پارسی گوی بوده است. با دل انگیز ترین غزلیات شاعران نام آوری چون مولوی، سعدی و حافظ تا کنون، همواره شاعران در این زمینه هنرنمایی کرده اند. پس از انقلاب 1357 نیز غزل یکی از قالب هایی بود که بسیاری در آن طبع خود را به بوته ی آزمایش نهاده و به احساساتشان فرصت خودنمایی داده اند. این مقاله با بررسی حدود 220 غزل در فاصله ی زمانی سال 1357 تا 1377 به نتایجی در زمینه ی سبک غزل پس از انقلاب دست یافته است. بخشی از این غزلیات را می توان به طور اختصاصی غزل جنگ نامید که اگرچه از نوع ادب غنایی محسوب می شوند اما بنا به مقتضیات زمانشان روح حماسی در آن ها موج می زند. آن چه در این پژوهش به چشم می خورد پیروی شاعران غزلسرای این برهه از شاعران بزرگ سبک عراقی است که البته نوآوری هایی هم در سطوح مختلف زبانی، ادبی و فکری دیده می شود. و نکته ی مهم دیگر حضور دین اسلام و مذهب تشیع به ویژه در غزلیات دوران جنگ است.
Keywords:
Authors
فاطمه سیفی
کارشناس ارشد زبان و ادبیات فارسی
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :