ابوالفضل صادقی - دانشجوی دکتری رشته تفسیر تطبیقی، دانشگاه علوم و معارف قرآن کریم.
سید محمدرضا راسخ - دانش آموخته آموزش الهیات، دانشگاه فرهنگیان شهید مطهری شیراز.
مهدیه آقارضائی تفتی - کارشناسی ارشد تکنولوژی آموزشی، دانشگاه آزاد اسلامی یزد.
زهرا کوکبیان - دکتری زیست شناسی جانوری – فیزیولوژی جانوری، دانشگاه علوم تحقیقات

آموزش و پرورش از جمله مهم ترین و اساسی ترین نهادهای اجتماعی در هر کشور محسوب می شود که نقشی اساسی در هدایت، تربیت و کنترل افراد جامعه دارد. مدرسه به عنوان زیر مجموعه نظام آموزش و پرورش، مکمل نهاد مقدس خانواده بوده وشناخت استعدادهای نهفته نسل آتی که بیش از یک چهارم جمعیت کل کشور می باشد، بر دوش آن است. شکوفایی مدرسه ازجمله حساس ترین وحیاتی ترین رسالت نهادهای تربیتی می باشد. محصول و ثمره مدرسه، دانش آموزانی می باشند که سرمایه گذاری اصلی و اولیه باید برروی آنان متمرکز شود. هرچند که نتایج این سرمایه گذاری در بلند مدت به ثمر نشسته و رابطه مستقیم با تحول و پیشرفت آتی کشور دارد و مسیر تحولات را دگرگون خواهد کرد. مدرسه تنها در و دیوار فضا و مکان، تخته کلاسی، کتابخانه وآزمایشگاه نیست که تنها هدف وکار آن آموزش ودرس خواندن دانش آموزان آن باشد؛ بلکه کارکردهای مختلف اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و... دارد. مدرسه نمونه کوچکی از جامعه بزرگتری است که فردآماده پذیرش مسئولیت های بزرگتر اجتماعی شده و تامین نیروی کاررا برعهده دارد. همکاری و همیاری، نظم، رقابت سالم، هویت یابی، فراگیری اصول اخلاقی و...از کارکردهای دیگر مدرسه می باشد. از طرفی باید بیان داشت که مهمترین و اصلی-ترین رسالت مدرسه «پرورش انسان آتیه ساز » است.

آموزش و پرورش، مدرسه، دانش آموزان، امور تربیتی.