طاهره ساعی - کارشناسی زمین شناسی، دانشگاه فردوسی.
سوفیا کاظم پور - کارشناسی علوم تربیتی، دانشگاه فرهنگیان کردستان.
عباس رضازاده - کارشناسی علوم تربیتی، آموزش و پرورش کودکان استثنایی، دانشگاه خوارزمی تهران.
رضا آبگل - کارشناسی ارشد کشاورزی، گرایش زراعت، دانشگاه آزاد اسلامی بجنورد

ترس ازمدرسه یک پدیده روانی – اجتماعی درزندگی کودکان است که به ویژه در ابتدای ورود به مدرسه نمود می یابد و به لحاظ آثارسوء بالقوه ای که دررفتار کودک دارد ازدیگر ترس های دوران کودکی مهم تر است. باید توجه داشت که همه کودکانی که از رفتن به مدرسه اجتناب می کنند، دچار ترس ازمدرسه نیستند. بعضی ازاین کودکان از رفتن به مدرسه به این دلیل اجتناب می کنند که فعالیت های دیگر، برای آنان تقویت کننده تراست و معمولا به عنوان فرار ازمدرسه تلقی می شوند. چگونگی رفتار والدین با فرزندان در شکل گیری نظام رفتاری کودکان نقش مهمی ایفا می کند. فرزندانی که چارچوب خانوادگی پایداری برای رشد نداشته اند، خانواده برای آن ها می تواند به عنوان یک سیستم اجتماعی پیچیده در کودک هویت بیمار را پدید آورد. نظریه دلبستگی به تعامل مادر و کودک اشاره می کند و نتیجه عمده این تعامل را به وجودآمدن نوع دلبستگی عاطفی بین آنان می داند. در واقع، رشدسالم فرد در هر دوره، معلول عواملی است که یکی از مهم ترین آن ها، ایمنی دلبستگی است. به این ترتیب، دلبستگی ایمن کودک را به داشتن یک شخصیت منعطف هدایت می نماید. وقتی انسان به دیگران اعتماد داشته و از پذیرفته شدن از طرف آنان مطمئن باشد به کاوش در محیط اشتیاق بیشتری نشان می دهد، عواطف مثبت تری می یابد، از عزت نفس بالاتری بهره مند می شود، در حل مسئله، پافشاری می نماید، ابتکار و پشتکار پیدا می کند و به عبارت دیگر، از سازگاری اجتماعی و عاطفی بیشتری بهره مند می شود.

مدرسه، دانش آموزان، ترس و هراس، خانواده.