آلا غانمی - دانشجوی کارشناسی رشته ی آموزش ابتدایی، دانشگاه فرهنگیان واحد اروند، آبادان، ایران
محمد مکوندی - مدرس گروه علوم تربیتی، دانشگاه فرهنگیان واحد اروند، آبادان، ایران

اختلال بیش فعالی کمبود توجه (ADHD) یک سندرم عصبی روانپزشکی شایع در دوران کودکی و نوجوانی است که در آن از داروهای محرک برای درمان آن استفاده می شود. یش فعالی به حالتی دلالت می کند که در آن کودک به نحوی مفرط و بیش از اندازه فعال و پرجنب و جوش است. تحرک زیاد این کودکان نه تنها خود آنها را بلکه اطرافیان ، همکلاس ها ، اولیای مدرسه را دچار مشکل می کند. از آن جایی که در میان درصد بالایی از معتادین و افرادی که ترک تحصیل کرده اند علایم بیش فعالی در کودکی قابل مشاهده است. ADHD یکی از شایع ترین اختلال های عصبی رفتاری کودکی است و بر بسیاری از جنبه های رشد شامل رشد عملکرد اجتماعی، هیجانی و شناختی در محیط خانه و مدرسه اثر می گذارد .در این اختلال، فرد دارای هوش عادی یا جتی گاهی بهتر از عادی است، ولی دارای دامنه توجه کمتر، حواسپرتی و بی قراری، تکانشگری و فزون جنبشی است. تمام ویژگی هایی که در کودکان دارای نارسایی توجه / فزون جنبشی مشاهده می شود، در افراد عادی نیز دیده می شود و تنها تفاوت، در شدت و تداوم نشانه هاست. این کودکان در واقع کارهایی را انجام می دهند که کودکان دیگر به آنها فکر می کنند، ولی آنها را انجام نمی دهند. از همین رو، برخی دانشمندان این اختلال را « اختلال کنترل تکانش» می دانند .روش انجام این مقاله به روش مروری و روایت پژوهی انجام شده است، با بررسی منابع و کتب مختلف و همچنین مصاحبه با ۳ در زمینه بیش فعالی انجام شده است.

بیش فعالی، کم توجهی، نقص توجه