مژگان زارعی - کارشناسی ادبیات عرب معاون آموزشی

هدف از این پژوهش بررسی موضوع اهمیت تعامل والدین با مدرسه می باشد. یکی از کارکردهای خانواده علاوه بر تولید نسل ،کارکرد تعلیم و تربیت است.والدین به عنوان نخستین آموزشگران، اساسی ترین فعالیت ها نظیر راه رفتن، سخن گفتن، یادگیری لغات، ابزارهای اندیشیدن، روابط با اشیا و اشخاص، قضاوت درباره خوبی ها و بدی ها و... را در خانه به کودکان می آموزند.امروز به جرات می توان گفت آینده هر کودکی به میزان دانایی و توانایی اولیا و مربیان یک جامعه بستگی دارد. هر جامعه ای که والدین توانمند و مربیان کارآمد دارد انسان های فرهیخته ای را به جامعه عرضه می کند که باعث تعالی جامعه می گردد.شرکای آموزشی خانواده در جریان تعلیم و تربیت با مدرسه شریک می شود تا به عنوان یک «بال» با هم افزایی و مشارکت مدرسه کمک کند تا فرزندان داناتر و تواناتر شوند و بتوانند در جامعه زندگی کرده و یک قدم بیشتر به خدا نزدیکتر شوند.اولیا و مربیان شریک آموزشی محسوب می شوند. والدین به عنوان اولین مربیان فرزندان بیشترین تاثیر را از نظر عاطفی، روانی، فکری و... روی فرزندان دارند. با بررسی پژوهش های صورت گرفته در زمینه تحصیلی به این اصل میرسیم که خانواده نقشی مهمی در پیشرفت تحصیلی فرزندان دارد. اکثر پژوهش ها انجام شده از خانواده به عنوان عاملی بسیار مهم در وضعیت تحصیلی فرزندان و پیشرفت آنها در این زمینه یاد کرده اند. از طرف دیگر، نهاد آموزش و پرورش برای تحکیم آموخته ها و تربیت دانش آموزان با انگیزه، به همکاری و مشارکت خانواده نیاز دارد. والدین با به کارگیری راهکارهایی که در این نوشتار به معرفی آن ها می پردازیم، می توانند نقش موثری در افزایش انگیزه فرزندان خود به تحصیل و پیشرفت تحصیلی آن ها ایفا کنند.

آموزش، وظایف والدین در خصوص آموزش، تعامل والدین و مدرسه، موانع تعامل والدین و مدرسه