عباس زارع مویدی - فرهنگی آموزش و پرورش

محیط خارجی هر سازمان منحصر به فرد و سیال بوده و با ایجاد عدم اطمینان ممکن است سبب محدودیت فرصت های سازمان شود (پنروس ، ۱۹۹۵). رابینز (۱۹۹۱) عدم اطمینان محیطی را یکی از عوامل محیط خارجی سازمان معرفی می کند که عملکرد سازمان را تحت تاثیر قرار می دهد. از نظر وی، عدم اطمینان محیطی به میزان آگاهی مدیران از تغییرات محیط بیرونی سازمان و توانایی آنها در پیش بینی تغییرات مولفه های محیطی اشاره دارد. منابع عدم اطمینان محیطی در محیط های تجاری شامل دولت و سیاست ها، اقتصاد، منابع و خدمات مورد نیاز صنعت، محصولات، بازارها و تقاضا، رقابت و فناوری عنوان شده است (میلر ، ۱۹۹۳). تحقیقات نشان می دهد که محیط های پویا، گرایش کارآفرینانه را در شرکت های کوچک افزایش می دهد (مایلس، کوین و هیلی ، ۲۰۰۰). همچنین، خطرپذیری و نوآوری در محیط های پویا افزایش می یابد چرا که تصمیم گیری کند در محیط های پویا فرصت ها را از بین می برد (هاگ و وایت ، ۲۰۰۳). در حال حاضر شرایط سیاسی ایران به گونه ای رقم می خورد که پارامترهای مهم درگیر در تصمیم گیری سازمان ها به شدت متغیر و غیرقابل پیش بینی شده است و این عامل ممکن است عوامل دخیل در عملکرد سازمانی را تحت تاثیر قرار دهد.

شرایط محیطی، کارآفرینی سازمانی.