کبری محمودی علمدارلو - دانشجو کارشناسی ارشد مدیریت آموزشی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد مرودشت، شیراز، ایران
نادر شهامت - استادیار، گروه مدیریت آموزشی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد مرودشت، ایران.

سواد دیجیتالی قدرت درک فعالیت رسانه ها و نحوه معنی سازی پیام های رسانه ای است و به این صورت که شیوه های ساماندهی پیام های رسانه ای و نحوه استفاده از آن ها مورد توجه قرار می دهد، و آموزش را در هر زمان و هر مکان قابل دستیابی می کند. سواد دیجیتالی را می توانیم قدرت مخاطب در تجزیه و تحلیل پیام های مختلف همراه با نگاه انتقادی به محتوای آن ها دانست. اجزاء سازنده سواد دیجیتالی عبارتند از: سواد خواندن ، سواد بصری و سواد کامپیوتری . سواد رسانه ای شامل همه توانایی های ویژه و دانش رسانه ای است. به زبان ساده سواد دیجیتالی مثل یک رژیم غذایی است که هوشمندانه مراقب است که چه مواردی مناسب هستند و چه مواردی مضراست. سواد دیجیتالی می تواند به مخاطبان رسانه ها بیاموزد که از حالت انفعالی و مصرفی خارج شده و رابطه متقابلانه و فعالانه داشته باشند.هدف اصلی سواد دیجیتالی به خصوص وقتی که درباره رسانه های جمعی صحبت می کنیم می تواند میزان سنجش محتوای هر پیام با عدالت اجتماعی باشد. در این مقاله ابتدا به انواع سواد، با تاکید بر سواد دیجیتالی پرداخته می شود، سپس تاریخچه آن در سطح جهان و ایران مورد بحث قرار می گیرد. به دنبال آن اصول، سطوح، اهداف و مراحل کسب سواد دیجیتالی و همچنین مزایای آموزش سواد دیجیتالی در راستای آموزش مداوم مورد کنکاش قرار خواهد گرفت، در پایان نسبت سواد دیجیتالی با یادگیری مداوم مطرح می گردد.