حسین نجفی - کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی دانشگاه آزاد اسلامی واحد بیرجند،ایران

پژوهش حاضر با هدف پیش بینی اهمالکاری تحصیلی بر اساس کیفیت خواب، کمالگرایی و خودناتوان سازی در دانش آموزان دوره متوسطه شهر مشهد انجام شد. این پژوهش از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه دانش آموزان دوره متوسطه دوم در سال ۱۴۰۳-۱۴۰۲ به تعداد ۹۰۰ نفر تشکیل می دهند. نمونه مورد مطالعه ۱۵۰ دانش آموز بودند روش خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند و به پرسشنامه های کمال گرایی، اهمالکاری، کیفیت خواب و خودناتوان سازی پاسخ دادند. با توجه به نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که کمال گرایی ۹۱ درصد و خودناتوان سازی ۸۱ درصد و متغیر خودتنطیمی ۵۴ درصد از تغییرات اهمالکاری را پیش بینی می کنند. میزان F مشاهده شده برای متغیرهای پیش بین در سطح ۰۰۱/۰ معنادار است. نتایج تحلیل همبستگی نشان داد بین کمال گرایی معطوف به خود با اهمالکاری (۹۸۰/۰-=r) رابطه منفی و معنادار وجود دارد (۰۱/۰P<). بین کمال گرایی معطوف به دیگران با اهمالکاری (۹۷۵/۰-=r) رابطه منفی و معنادار وجود دارد (۰۱/۰P<). بین کمال گرایی معطوف به سوی اجتماع با اهمالکاری (۹۳۲/۰-=r) رابطه منفی و معنادار وجود دارد (۰۱/۰P<). بین کمال گرایی با اهمالکاری (۹۹۱/۰=r) رابطه منفی و معنادار وجود دارد (۰۱/۰P<). بین نمره اهمالکاری با کیفیت خواب رابطه منفی و معنادار وجود دارد (۰۱/۰P<). بین خودناتوان سازی با اهمالکاری (۲۳۸/۰=r) رابطه مثبت و معنادار وجود دارد (۰۱/۰P<). با توجه به نتایج فوق باید گفت که خودناتوان سازی، کیفیت خواب، کمالگرایی و اهمالکاری در داانش آموزان با توجه به تفاوت های موجود در ویژگی های شخصیتی هر کودک ممکن است از انتظارات و سبک های فرزند پروری والدین باشد.

کمال گرایی، اهمالکاری، خودناتوان سازی، کیفیت خواب.