مبینا آژ - کارشناس مشاوره، آموزگار ابتدایی، آموزش و پرورش شهرستان مانه و سملقان، خراسان شمالی
قاسم برزگر - کارشناس ارشد روانشناسی عمومی، آموزگار ابتدایی، آموزش و پرورش شهرستان مانه و سملقان، خراسان شمالی

پژوهش حاضر باهدف بررسی رابطه خودکنترلی معلمان با انگیزش تحصیلی دانش آموزان مقطع ابتدایی انجام پذیرفته است. در همین راستا در یک طرح توصیفی- همبستگی از میان معلمان و دانش آموزان پسر دوره دوم ابتدایی شهر آشخانه، بر اساس جدول مورگان ۳۴۱ دانش آموز و ۹۲ معلم به روش خوشه ای چندمرحله ای به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. گردآوری داده های پژوهش با استفاده از مقیاس انگیزش تحصیلی والرند و همکاران (۱۹۹۲) و مقیاس تجدیدنظر شده خودکنترلی پایین گراسمیک و همکاران (۱۹۹۳) صورت پذیرفت. نتایج حاصل از تجزیه وتحلیل داده های پژوهش توسط آزمون رگرسیون چندمتغیره حاکی از آن بود که بین خودکنترلی معلمان با انگیزش تحصیلی دانش آموزان رابطه مثبت و معنادار وجود دارد. به طورکلی می توان این گونه نتیجه گیری کرد که آگاهی مسئولان نظام تعلیم و تربیت از میزان خودکنترلی و همبستگی بالای این متغیر با انگیزش تحصیلی دانش آموزان می تواند در کاهش مشکلات موجود و جلوگیری از پیامدهای منفی نبود خودکنترلی مناسب در معلمان و نیز موفقیت تحصیلی و افزایش انگیزش تحصیلی دانش آموزان نقش موثری داشته باشد.

انگیزش تحصیلی، خودکنترلی، دانش آموز، معلم