فریدون مظفری کاکوندی - کارشناسی ادبیات فارسی

زبان ترکیبی منظم از آواها، نشانه های کلامی و نوشتاری است که وسیله ارتباطی موثری برای تعامل میان انسان ها و بیانگر هویت هر کشور و عنصر وحدت بخش ملی محسوب می شود.زبان و ادبیات فارسی نیز به عنوان گنجینه ای ارزشمند و میراث فرهنگی ایرانیان به شمار می رود که سده ها پیش یعقوب لیث صفاری بنیانگذار سلسله صفاریان این زبان را در کشورمان رسمی و در راه اعتلای آن بسیار کوشید.ادیبان و شاعران بزرگ فارسی زبان، تمامی تلاش خویش را در مسیر حفظ و گسترش این میراث غنی به کار برده اند تا آن را به جایگاه شایسته خویش در جهان برسانند. اکنون نیز رسالت تمامی مردم، نهادها و مسوولان بایستی بر این مهم باشد تا به پاسداری از این گنجینه ارزشمند بپردازند و در مسیر ارتقای آن از هیچ کوششی فروگذاری نکنند. دانشمندان و ادیبان می توانند با تدوین روش های درست در تلفظ واژگان زبان فارسی، تکمیل زبان و ظرفیت های آن موثر باشند. گسترش و سطح پیچیدگی ارتباط اقتصادی، علمی، فرهنگی و... به صورت مستقیم بر زبان تاثیرگذار هستند. همانگونه که مدنیت رشد می کند، زبان نیز در کنار آن با پیشرفت رو به رو خواهد شد که ارتقای اندیشه ورزی را نیز به دنبال دارد و در برابر آن به تکامل روابط انسانی، ارتقای سطح دانش اجتماعی و علوم در عرصه های گوناگون دست خواهیم یافت و این عوامل در توسعه و گسترش زبان موثر هستند. البته اگر در کشور تحقیق های علمی بسیاری صورت پذیرد، این امر سبب تکامل زبان خواهد شد و اگر به این امر توجه نکنند زبان نمی تواند ارتقا یابد. پشتوانه زبان فارسی باید علم باشد تا در همه جا بتواند گسترش پیدا کند. علم به هر نقطه از جهان برود زبان هم به دنبال آن خواهد رفت.

ادیبان ، شاعران بزرگ فارسی ، ادبیات فارسی ، روابط انسانی ،گسترش زبان