ارائه مدلی برای توسعه مدیریت دانش در سازمانهای تحقیقاتی با رویکرد استفاده موثر از فناوری اطلاعات و ارتباطات

با گذر از انقلاب صنعتی و ورود به هزاره جدید، دیگر موتور محرک رشد سازمان ها، به سرمایه و نیروی انسانی محدود نمی شود. مهمترین متغیر رشد همه جانبه سازمان ها و بنگاه های اقتصادی در عصر حاضر، دانش 1 است. دانش به معنای واقعی خود، مجموعه ای است از مهارتها و توانمندیهای انسانی، که باآگاهی و اطلاعات از روشهای تولید بهتر، همراه است. کاربرد چنین برداشتی از دانش در سازمان های کنونی و آینده بسیار فراگیر شده است. بدین صورت سازمان ها در پی بهره برداری صحیح و بموقع ازمنبع دانشی خود و محیط پیرامون می باشند. چنین رویکردی مفهوم جدیدی را تحت عنوان مدیریت دانش 2 توسعه داده است. ابزاری که استفاده و پیاده ساززی مدیریت دانش را در سازمانها بسیار بیشتر گسترش داده است، فناوری اطلاعات و ارتباطات 3 می باشد. به لطف خدمات گسترده اینترنت وشبکه های رایانه ای بهره برداری از منافع مدیریت دانش در سازمان ها رونق زیادی پیدا کرده است. چنین سازمان هایی را به اصطلاح، سازمان های دانش محور 4 نام گذاری کرده اند. مدیریت دانش، شامل، مراحل، تولید، کسب، ذخیره سازی، انتشار، و بالاخره به کارگیری، دانش ، در راستای اهداف سازمان است. البته این تقسیم بندی به روشهای مختلفی در منابع علمی مطرح شده است. علاوه بر 5 فعالیت بالا، برخی از صاحبنظران ، فراموشی فعال دانش قدیمی و به دردنخور را نیز جزو فرایند مدیریت دانش قلمداد کرده اند.

Keywords:

مدیریت دانش , فناوری اطلاعات و ارتباطات