حسین ملکی - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه مهندسی مکانیک، دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره)، قزوین، ایران
پرویز اسدی - دانشیار، گروه مهندسی مکانیک، دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره)، قزوین، ایران
زهرا کریمی - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه مهندسی مکانیک، دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره)، قزوین، ایران
آرمان صدقی - دانشیار، گروه مهندسی مواد، دانشگاه بین المللی امام خمینی(ره)، قزوین، ایران

در این مطالعه تولید نمونه های نانوکامپوزیتی با استفاده از فرایند پردازش نور دیجیتال (DLP) مورد بررسی قرار گرفت. ابتدا تاثیر ضخامت لایه چاپ در سه مقدار ۵۰، ۷۵ و ۱۰۰ میکرومتر روی خواص کششی نمونه های رزینی خالص و کامپوزیتی و نیز مدت زمان چاپ بررسی شد. در ادامه با افزودن مقادیر مختلف نانو پودر آلومینیوم اکسید با اندازه ی ذرات nm ۵۰ به رزین، تاثیر درصدهای مختلف نانو پودر روی خواص مکانیکی نمونه ها ازجمله استحکام کششی و مقاومت به سایش بررسی شد. نتایج نشان داد که نمونه های با ضخامت لایه کمتر استحکام بهتری نسبت به نمونه های با ضخامت لایه بیشتر دارند. با کاهش ضخامت لایه از ۱۰۰ به ۷۵ و ۵۰ میکرومتر استحکام کششی در نمونه های خالص به ترتیب ۴ و ۵۵/۸% افزایش می یابد. همچنین با افزایش آلومینا تا ۲ درصد وزنی استحکام کششی ابتدا کاهش و سپس با ادامه افزایش مقدار ذرات تقویت کننده، استحکام کششی بهبود می یابد، به طوری که در نهایت با ۸ درصد وزنی آلومینا استحکام کششی نزدیک به ۱۶% نسبت به نمونه رزین خالص افزایش نشان می دهد. علاوه بر این، با افزایش درصد وزنی آلومینا در نانوکامپوزیت، مقاومت به سایش ابتدا تضعیف و سپس بهبود می یابد و در نهایت (همانند استحکام کششی) در ۸ درصد وزنی ذرات تقویت کننده، نرخ سایش ویژه نزدیک به ۶۷% نسبت به نمونه رزین خالص کاهش می یابد.

پردازش نور دیجیتال, رزین استاندارد, نانوکامپوزیت, آلومینا, خواص مکانیکی