علی یوسفی - کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه شهید باهنر کرمان
ایمان محمدی باغ ملایی - کارشناسی آموزش زبان انگلیسی دانشگاه فرهنگیان پردیس شهید باهنر اراک

مثبت اندیشی به عنوان یک رویکرد ذهنی، بر تمرکز بر جنبه های مثبت زندگی، اعم از تجربیات، افراد و موقعیت ها، تاکید دارد. این رویکرد با پرورش نگرش خوش بینانه، امیدواری و اعتماد به نفس، می تواند نقشی کلیدی در ارتقای کیفیت زندگی ایفا کند. مدرسه به عنوان محیطی که بخش قابل توجهی از دوران کودکی و نوجوانی در آن سپری می شود، می تواند زمینه مناسبی برای پرورش مثبت اندیشی باشد. تعاملات اجتماعی و روابطی که در این محیط شکل می گیرد، نقشی اساسی در رشد و تعالی دانش آموزان ایفا می کند. با وجود اهمیت مثبت اندیشی در ارتقای روابط اجتماعی و تعاملات کلاسی، متاسفانه شاهد کمبود توجه به این موضوع در نظام آموزشی و مدارس هستیم. تمرکز بیش از حد بر موفقیت های تحصیلی و رقابت، گاه زمینه بروز اضطراب، استرس و نگرش های منفی در دانش آموزان را فراهم می کند. ترویج مثبت اندیشی در مدارس، مزایای متعددی به همراه خواهد داشت. مثبت اندیشی با کاهش اضطراب و استرس و افزایش اعتماد به نفس، به سلامت روان دانش آموزان کمک می کند. دانش آموزانی که نگرشی مثبت دارند، تمایل بیشتری به مشارکت در فعالیت های کلاسی و تعامل با دیگران نشان می دهند. این مقاله به بررسی تاثیر مثبت اندیشی بر تعاملات کلاسی دانش آموزان می پردازد. در این مقاله، پس از ارائه تعریفی از مثبت اندیشی و بیان اهمیت آن، به مزایای ترویج مثبت اندیشی در محیط مدرسه اشاره خواهد شد. همچنین، راهکارهای عملی برای پرورش مثبت اندیشی در دانش آموزان ارائه می شود. این راهکارها شامل آموزش مهارت های مثبت اندیشی، ایجاد فضای مثبت و شاد در کلاس درس و تقویت روابط مثبت بین دانش آموزان و معلمان است.

مثبت اندیشی، تعاملات کلاسی، دانش آموزان، مدرسه