سعیده محمدزاد - لیسانس سطح دو حوزوی
زهرا علمدادی - لیسانس روانشناسی عمومی
فاطمه دائمی کردیانی - لیسانس سطح دو حوزوی

خلاقیت یک توانایی همگانی است که هم ناشی از عوامل مختلف فردی و شخصیتی است و هم عوامل اجتماعی آن مطرح است. هر چند توانایی تفکر خلاق به طور بالقوه و به نحو فطری در انسان به ودیعه نهاده شده است، اما ظهور آن مستلزم پرورش آن است.یکی از مکانهای پرورش و رشد خلاقیت، مدرسه است. هنگامیکه کودک وارد مدرسه میشود، فرایند اجتماعی شدن در محیط آموزشی شروع میشود. عوامل بسیار زیادی چون: تکالیف زیاد، تاکید بر حفظ دروس، اجرای برنامههای هماهنگ، عدم توجه به تفاوتهای فردی و سرانجام عدم شناخت یا بی توجهی به ویژگیهای کودکان خلاق، سبب می شود که قدرت خلاقیت آنان بتدریج کاهش یابد . اما اگر مدرسه شرایط خود و روشهای تدریس را بر پایه شناخت و پرورش استعدادهای دانش آموزان، نیاز جامعه و نزدیک کردن محیط مدرسه به شرایط و زند گی بیرونی قرار دهد، می تواند در جهت شکوفایی خلاقیت در دانش آموزان گام بردارد. خلاقیت تولید کار ابتکاری است که دیگران قبلا به آن فکر نکرده باشند یک فرآورده تنها نباید تازگی داشته باشد تا بتوان آن را خلاق نامید بلکه باید متناسب یعنی مفید و مناسب باشد .اگر در یک فرآورده عجیب و در خور توجه باشد اما به عنوان یک نیاز اجتماعی بکار نرود خلاقیت نیست بلکه یک پاسخ نامربوط است.

خلاقیت، ارتباط، توانایی، شخصیت، عدم شناخت، روش های تدریس، محیط آموزشی