یاسین جعفرزاده - گروه مدیریت برنامه ریزی فرهنگی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات

گردشگری وسیله ای است که افراد را با مذاهب و فرهنگ های متفاوت به یکدیگر پیوند می دهد و به آنها کمک می کند تا همدیگر را با وجود تنش های سیاسی و اجتماعی، بهتر درک کنند. در دهه های اخیر، بدون تردید گردشگری یکی از پدیده های اجتماعی- اقتصادی مهم و با آثار فرهنگی، سیاسی و محیطی بوده که به صورت پدیده ای فراگیر و جهانی درآمده است. در چند دهه گذشته، گردشگری همواره رو به رشد و در حال متنوع شدن و یکی از بزرگ ترین بخش های اقتصادی جهان بوده است. در کنار منافع مستقیم درآمدهای ارزی فراوان صنعت گردشگری، مواردی نظیر اشتغال زایی، رونق کسب وکار، توزیع ثروت، کمک به توسعه عدالت فضایی، ترویج و تبادل فرهنگی، کمک به توسعه صلح، تبلیغ و حفظ آثار فرهنگی و اجتماعی از آثار توسعه این صنعت است. از نظر سازمان جهانی جهانگردی، مذهب به عنوان یکی از اصلی ترین انگیزه های سفر شناخته شده است. سازمان گردشگری جهانی وضعیت گردشگری مذهبی را در شرایط فشارهای اقتصادی ناشی از رکود بازار جهانی بسیار انعطاف پذیر توصیف کرده بود و دلیل این انعطاف پذیری را نیز هدفمند بودن گردشگرها دراین نوع مسافرت ها دانست. گردشگری مذهبی یکی از مهم ترین شاخه های گردشگری به شمار می رود. سفر هایی که مذهب عامل انجام آن است، چه برای انجام فرایض مذهبی و چه برای بازدید از اماکن تاریخی و مذهبی، باعث گردش اقتصادی قابل توجهی خواهد شد. به دلایل مذهبی، بسیاری از انواع توریسم در کشورمان قابلیت گسترش نداشته و فرهنگ جامعه ایران با چندین زیر شاخه توریسم در تعارض است، ولی در مقابل ظرفیت های خوبی مانند گردشگری مذهبی می تواند راه حل مناسبی برای گسترش درآمد های ناشی از صنعت توریسم در ایران باشد.

مدیریت گردشگری، جهانگردی