بهنام لله گانی - گروه علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهر کرد

امروزه توسعه روزافزون شهرنشینی و رشد جمعیت در جهان موجب گسترش بیش از پیش شهرها گردیده است. بدیهی است که شهروندان به دلیل تنوع نیازها، خواست ها، آداب و رسوم، علایق و توان ها قشرهای مختلفی به وجود می آورند که دست یابی آن ها به این مطالبات از یک سو به شهروندان و از سوی دیگر به مدیریت شهری بستگی دارد(محمدی، ۱۳۸۵، ۱). گسترش مشکلات گوناگون شهرها ضرورت توجه همه جانبه به راهبردها و چاره های سودمند برای بهینه سازی زندگی ساکنان شهرها روشن ساخته است. هر فعالیت اجتماعی بدون وجود مدیریت سازمان یافته که اهداف و ابزارهای رسیدن به آن ها را مشخص کند و فعالیت ها را هماهنگ سازد از هم می پاشد و به بی نظمی می گراید؛ شهر نیز که پیچیده ترین و متنوع ترین جلوه های زندگی بشری را در خود دارد. ماکس سور شهر را الگوی کاملی از زندگی اجتماعی می داند(رضوانی، ۱۳۸۸، ۱۵)، بدون وجود نظام مدیریت شهری که ضمن انجام برنامه ریزی های لازم برای رشد و توسعه آینده شهر، به مقابله با مسائل و مشکلات کنونی آن بپردازد، بی سامان می گردد(سعیدنیا، ۱۳۸۳، ۵). هدف اصلی پژوهش حاضر جایگاه شهرداریها در خدمات رسانی به شهروندان با رویکرد عدالت فضایی با روش توصیفی-تحلیلی و مطالعه اسنادی می باشد. در همین راستا ارزیابی و مدیریت عملکرد یکی از مباحث ویژه مدیریت منابع انسانی استراتژیک است و ابزار مناسبی برای ارتقای عملکرد کارکنان و سازمان به حساب می آید. در صورتی که مدیریت عملکرد با ملزومات و پیش نیاز آن در سازمان طراحی و اجرا شود، می تواند بخشی از مسائل و مشکلات سازمان را شناسایی و در جهت حل آن ها راه کارهای عملی ارائه کند.

عدالت فضایی، شهرداری، خدمات شهری