محمدجواد سامی - استادیار مدرس دانشگاه آپادانا
حمیدرضا کسرائیان - دانشجوی کارشناسی رشته حقوق، شیراز، ایران
مهدی جوکارشرقی - دانشجوی کارشناسی رشته حقوق، شیراز، ایران
سیده مریم هاشمی - دانشجوی کارشناسی رشته حقوق، شیراز، ایران

آزادی بیان شامل، عقاید، تحصیل و اشاعه آزادانه اطلاعات می باشد. اصل آزادی بیان در قانون اساسی. اسناد بین المللی به رسمیت شناخته شده است که نشان دهنده اهمیت آن در جامعه می باشد.حق آزادی بیان مانند برخی از حقوق دیگر دارای محدودیت هایی است؛ در واقع اصول و حقوق مطلق و بدون محدودیت نادر هستند. در نظام حقوقی ایران حق آزادی بیان بطور مطلق مطرح نمی باشد آنجاکه قانون تصریح کرده یا خلاف اخلاق حسنه و موازین شرعی قلمداد شود منع شده است. برای نمونه ماده ۶ قانون مطبوعات یکی از محدودیت های اعمال شده بر حق آزادی بیان است. از مصادیق تحدید آزادی بیان تفسیر هرمنوتیکی از متون قانون است. مفسر با نگاه جانبدارانه می تواند قانون اساسی را به نفع خود پا گروه مورد نظر تفسیر و محدود ساخته پا به نفع غیربرداشت نماید. جان استوارت میل از کسانی که در جوامع لیبرالی تحول اساسی ایجاد کرده معتقد است آزادی بیان بطور مطلق مشروعیت نداشته و خلاف مسائل اخلاقی جامعه است. در این مقاله تلاش بر آن است که دیدگاه حقوق بین الملل. قوانین موضوعه جمهوری اسلامی ایران در مورد آزادی بیان، حمایت ها و محدودیت های حاکم بر آن مورد بررسی قرار گیرد.

آزادی بیان، حقوق بین المللی، محدودیت تفسیری، هرمنوتیک