CIVILICA We Respect the Science
(ناشر تخصصی کنفرانسهای کشور / شماره مجوز انتشارات از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی: ۸۹۷۱)

بوم گرایی در ذهن و زبان نیما یوشیج و منوچهر آتشی

عنوان مقاله: بوم گرایی در ذهن و زبان نیما یوشیج و منوچهر آتشی
شناسه ملی مقاله: JR_JRLL-1-4_004
منتشر شده در در سال 1402
مشخصات نویسندگان مقاله:

زینب شاهسون طغان - دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد ورامین پیشوا، ورامین، ایران.
معصومه خدادادی مهاباد - استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه آزاد اسلامی ،واحد ورامین پیشوا، ورامین، ایران
طاهره خبازی - استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه آزاداسلامی ، واحد ورامین پیشوا، ورامین، ایران

خلاصه مقاله:
طبیعت و جلوه های آن از دیر باز در اشعار فارسی با زبانی که بازتاب دهنده پیوند تنگاتنگ جلوه های طبیعت و اندیشه شعراست، بازتاب داشته اند. شیوه بیان، این رابطه را با توصیف طبیعت، نمادها و تمثیل های برگرفته از آن آشکار می سازد. پیوند انسان و طبیعت بعد از انقلاب صنعتی و تسلط ماشین بر ابعاد مختلف زیست بشری دچار تغییر شد؛ انسان در برابر طبیعت دست بالا را گرفت و رابطه متناظر انسان و طبیعت رابطه ای نابرابر و یک سویه گشت. نقد بوم گرا در پی بررسی روابط میان ادبیات و طبیعت اطراف است و منتقدان بوم گرا با رو ش های گوناگون بازتاب طبیعت در متون ادبی را بررسی می کنند. در این مقاله ویژگی های زبانی نیما یوشیج و منوچهر آتشی در بازتاب طبیعت و جلوه های آن بررسی شده است. در نگاه نیما هیچ واژه‎ای به خودی خود شاعرانه نیست، فقط کاربرد و کارکرد آن تعیین کننده ‎شاعرانگی آن خواهد بود. منوچهر آتشی نیز با بیانی غنی، نیرومند، و لبریز از عواطف گرم اقلیمی؛ تعبیرهای زیبای شاعرانه، ترکیب های تازه، مضامین و استعارات بدیع را در شعر خود وارد کرده که تجلی گاه زندگی مردم جنوب با عناصر زنده آن است. واژه های کهن به زبان او استحکام می بخشند و واژه های عربی آهنگ طبیعی کلام محاوره را ظاهر می کنند. هر دو شاعر با بهره گیری از زبان بومی اشعاری نو خلق کرده اند. عناصر طبیعی بازتاب یافته در اشعار نیما نمادی از مفاهیم فرهنگی و اجتماعی هستند؛ اما واژگان بومی در شعر آتشی، آشنایی مخاطب با محیط جنوب و شرایط آن را در پی دارد. در شعر آتشی خشونت بومی و لطافت شاعرانه در کنار هم به کاررفته اند، واژگانی چون سبخ­زار، کهره، و تیترموک به نحوی یادآور داروگ و ماخ اولا در شعر نیماست؛ اما دیگر عناصر فضای جنوب را در ذهن مخاطب ترسیم می کند.

کلمات کلیدی:
زبان ادبی, نقد بوم گرایی, نیما یوشیج, منوچهر آتشی, شعر نو, زبان بومی

صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1940678/