اکبر مهدیلو - دکترای فرآوری مواد معدنی، دانشکده مهندسی معدن و متالورژی، دانشگاه صنعتی امیرکبیر
مهدی ایران نژاد - دانشیار دانشکده مهندسی معدن و متالورژی، دانشگاه صنعتی امیرکبیر
امید سلمانی نوری - دانشجوی دکترای فرآوری مواد معدنی، دانشکده مهندسی معدن و متالورژی، دانشگاه صنعتی امیرکبیر

از روشهای حرارت دهی مستقیم و تابش میکروویو برای بهبود خواص سطحی و در نتیجه قابلیت فلوتاسیون ایلمنیت در حضور کانیهای گانگ مختلف شامل اولیوین-پیروکسن، ترمولیت-کلینوکلر و کوارتز استفاده شد. آزمایشهای میکروفلوتاسیون نشان داد که افزایش دمای حرارتدهی باعث بهبود فلوتاسیون ایلمنیت شده و نتایج بهینه طی حرارتدهی به مدت ۲۵ دقیقه در دمای ۶۰۰œC حاصل شد که در آن بازیابی فلوتاسیون از ۷۳/۵ به ۹۱ درصد میرسد. در تابش میکروویو نتایج بهینه بعد از تابش دهی به مدت ۲/۵ دقیقه با توان ۱۰۰۰ وات به دست آمد که بازیابی فلوتاسیون ایلمنیت به حدود ۹۴ درصد افزایش یافت. در آزمایشهای فلوتاسیون مکانیکی، در حضور کانی گانگ کوارتز، فرآیند حرارتدهی و تابش میکروویو باعث بهبود بازیابیTiO۲ در کنسانتره از ۸۵/۳ به ترتیب به ۹۲ و ۹۲/۷درصد شد. در حضور گانگهای ترمولیت-کلینوکلر و اولیوین-پیروکسن با افزایش میزان آهن در آنها، میزان بهبود بازیابی TiO۲ در کنسانتره بعد از پیش عملآوری کاهش یافت. در مورد نمونه کانسنگ حاوی ۲۴/۵ درصد آهن نیز حرارتدهی و تابش میکروویو بدون تغییر قابل توجه در عیار باعث افزایش بازیابی فلوتاسیون از ۶۵/۴ به ترتیب به ۷۳/۷ و ۷۶/۲ درصد شد. آنالیز XPS نشان داد که میزان بهبود بازیابی فلوتاسیون ایلمنیت متناسب با میزان تبدیل Fe۲+ به Fe۳+ در هر یک از روشهای پیش عمل آوری است. آنالیز FTIR نیز نشان داد که افزایش فلوتاسیون ایلمنیت ناشی از افزایش تشکیل اولئات آهن فریک است که پایدارتر از اولئات آهن فرو میباشد.

ایلمنیت، فلوتاسیون، تابش میکروویو، حرارتدهی، خواص سطحی